یک جت مسافربری شرکت هواپیمایی ویرجین آتلانتیک مسیر لندن به نیویورک را با سوخت ۱۰۰ درصد پایدار هوانوردی SAF که دوستدار محیط زیست است، پرواز کرد. اما این سوخت چیست و از چه موادی تولید شده است؟
این شرکت هواپیمایی چند سالی است که تلاش می‌کند در این مسیر گام بردارد و برنامه‌های گسترده‌ای برای استفاده از سوخت‌های سازگار با محیط زیست اجرایی کرده است.
این پرواز که توسط یک بوئينگ ۷۸۷ ویرجین انجام شد نخستین باری به شمار می‌رود که یک شرکت هواپیمایی تجاری برای مسافتی طولانی از سوخت ۱۰۰ SAF استفاده می‌کند. شرکت‌های هواپیمایی در تلاش هستند تا در دهه‌های آینده سفرهای هوایی را با انرژی‌های الکتریکی و هیدروژنی انجام دهند اما از آنجایی که تا رسیدن به آن مرحله زمان باقیست تلاش‌ها برای کاهش اثرات گازهای گلخانه‌ای و آسیب زدن به محیط زیست از سوی این شرکت‌ها ادامه دارد.
سوخت پایدار هوانوردی یا همان SAF می‌تواند با کم کردن ردپای کربن به محیط زیست کمک کند. این سوخت‌های زیستی معمولا از گیاهان و پسماندها به دست می‌آیند و با توجه به نوع زیست توده مورد استفاده می‌توانند انتشار دی اکسید کربن را از ۲۰ تا ۹۸ درصد در مقایسه با سوخت جت معمولی کم کنند.
ریچارد برانسون، بنیانگذار میلیاردر شرکت ویرجیت آتلانتیک، شای وایس، مدیر اجرایی این شرکت و همچنین مارک هارپر وزیر حمل و نقل بریتانیا از جمله مسافران این هواپیما بودند.
صنعت هوانوردی حدود ۲ تا ۳ درصد از انتشار کربن جهانی را تشکیل می‌دهد. SAF برای کاهش این گازهای گلخانه‌ای امری کلیدی اما پرهزینه است. ویرجین آتلانتیک می‌گوید سوخت مورد استفاده برای تامین انرژی این پرواز بیشتر از روغن پخت و پز استفاده شده و چربی حیوانی زائد مخلوط با مقدار کمی نفت سفید مصنوعی ساخته شده از ذرت زائد هم در آن به کار رفته است.
بسیاری از خطوط هوایی اروپایی از جمله ویرجین که زیر مجموعه بریتیش ایرویز است و همچنین ایرفرانس گفته‌اند که قصد دارند تا سال ۲۰۳۰ حدود ۱۰ درصد سوخت پروازهای خود را با SAF تامین کنند و هدف آنها رساندن به صفر خالص در تولید گازهای گلخانه‌ای است. ضمن این که بر اساس اعلام این شرکت‌های هواپیمایی برنامه این است که تا سال ۲۰۵۰ این ۱۰ درصد به ۶۵ درصد افزایش یابد.
کارشناسان بر این باورند که SAF تنها راه حل کربن‌زدایی پروازهای تجاری در میان‌مدت است. توفان گرینبلیچ مدیرعامل شرکت رولز رویس که موتور هواپیما تولید می‌کند در این خصوص می‌گوید: «واقعا تنها راه حل تا ۱۵ یا ۲۰ سال آینده همین SAF است. ما موتورهای خود را با این سوخت سازگار می‌کنیم و این می‌تواند کمک بزرگی به کربن‌زدایی کند.»
اما حامیان محیط زیست چندان از این ایده استقبال نمی‌کنند و آن‌را برای حفاظت از محیط زیست کافی نمی‌دانند چرا که به باور آنها این سوخت‌های جایگزین به هیچ وجه با سرعتی که محیط زیست در حال تخریب است قابل مقایسه نیست.
صنعت هوانوردی امیدوار است که پرواز ویرجین آتلانتیک بتواند دولت‌ها را برای ارائه کمک‌های مالی به این شرکت‌ها تشویق سازد و زمینه برای استفاده بیشتر از این سوخت جایگزین هموار شود./ Gr_News
