برای نسل ما و همه نسل های معاصر، شرکت و حضور در مجالس عزاداری و سینه زنی سرور و سالار شهیدان یک تکلیف واجب به حساب می آمد. تکلیف و واجبی از جنس نمازهای یومیه.
هر چند ما در سایه پدران و مادران دوستدار اهل بیت پایمان به مجلس عزای حسین(ع) باز شد اما نمی توان از جاذبه و کششی که صدای گیرا،جادویی و پر حُزن، نوحه خوان حنجره طلایی ،شهیر و فقید بوشهر یعنی مرحوم ((جهانبخش کردی زاده))داشت به سادگی عبور کرد.
در فرهنگ حماسی و مذهبی کشورمان،مصداق ها و نمونه هایی مثال زدنی از نوجوانانی داریم که در مسیر تعالی انسانیت جای پای بزرگان خود گذاشته اند و به نماد تبدیل شده اند. از محمد حسین فهیمده ها گرفته تا بهنام محمدی ها. اگر دیروز آنها علم مقاومت و پایداری بر دوش داشتند اما امروز سیزده ساله هایمان علم و پرچم تبیین و روشنگری در دست دارند.۱۳ساله های دیروز از مکتب سرخ حسینی در راه دفاع از وطن از جان خود گذشتند و امروز این میراث به ۱۳ساله هایی رسیده است تا در مسیر حقیقت طلبی و رسالت زینبی، پرچم سرخ قیام عاشورا را برافرازند.امروز از این دست نمونه های ۱۳ساله کم هم نداریم.
صحبت از ((شایان محمدی باغملایی)) است که با چهره جذاب کودکانه و صدای رسا و گیرا و با اجراهایی فاخر از جنس زنده یاد جهانبخش کردی زاده این روزها بین مداحان و نوحه خوانان بوشهری قدعلم کرده و دوشادوش پدر در عزاخانه فرزند مظلوم حضرت زهرا(س) و در میان بُر سینه زنان در وصف واقعه عاشورا و مصیبت خاندان پیامبر(ص) مداحی و مصیبت خوانی کند. با وی یک روز قبل از رفتن به اولین زیارت و پابوسی حرم امام حسین(ع)در کربلای معلی به گفتگو نشسته ایم که در ادامه می خوانید.
بزرگ و کوچک خادم حسین(ع)هستیم
خاندان باغملایی در بوشهر به خدمتگزاری در آستان اهل بیت عصمت و طهارت (ع)معروفند از قاری قرآن و مداح گرفته تا خادم الحسینی(ع) و روضه خوانی. برای من هم که هر روز صبح با زمزمه یا حسین پدرم چشم باز می کردم و از خواب بیدار می شدم نوحه خوانی و حضور در مجالس سینه زنی سنتی و در میان جمع زیادی از عزاداران اولین جرقه نوحه خوانی و ذاکری امام حسین (ع) را زد.بهتر بگویم در محضر پدربزرگم با قواعد تلاوت قرآن آشنا شدم و نزد دایی هم تجوید را فرا گرفتم و البته که پدر مرا به دنیای عاشقی حسین (ع) سوق داد.از ۴سالگی پای تریبون نوحه خوانی پدرم ((عباس محمدی باغملایی)) در حلقه های سینه زنی سنتی می نشستم و شکوه دستانی را که با ((واحد))ذاکر بالا می رفت و با ضرباهنگ نوحه ((باز آهنگ عزا از همه جا می شنوم)) بر سینه مالا مال از عشق خورشید همیشه تابان دشت کربلا کوبیده می شد غرق در تماشا می شدم و اولین الفبای غلامی اهل بیت را در مکتب حسین(ع)آموختم.هر آنچه را که می دیدم و می شنیدم در خانه تمرین می کردم و بعد در بین همه بازی هایم اجرا می کردم.با همین روش و با هدایت و راهنمایی پدر روز به روز با نواها و آهنگ های نوحه خوانی بیشتر آشنا شدم.
از نوحه خوانی سیر نمی شوم
بهار ۹سالگی و بهار طبیعت در سال۹۹ همزمان شد با شیوع کرونا که تمام تجمعات و برنامه های محفلی و مجالس را تحت تاثیر قرار داد و یا به تعطیلی کشاند ما بچه شیعه مرتضی علی(ع)هستیم و معتقدیم که زیر پرچم اهل بیت (ع)امن ترین نقطه عالم است. مگر می شد چراغی را که ۱۴۰۰سال برای عزای امام حسین (ع) روشن شده الان خاموش شود. هرگز!من هم که برای نوحه خوانی و اجرای زنده در بین عزاداران محرم منتظر یک فرصت بودم سرانجام در مسجد صاحب الزمان(عج) کوی جبری بوشهر در محرم یک سال بعد یعنی سال۱۴۰۰موقعیتش پیش آمد.با یک دلهره که خیلی هم طبیعی بود پشت میکروفن قرار گرفتم . از صاحب عزا مدد گرفتم و نفس چاق کردم ،نوحه پیش واحد سر دادم:
ای شیعه بر سر زن، ماه ماتم از نو به پا شد.
حسین!شهیدم به دشت کربلا شد.
تیر کین حرمله زد به حلق اصغر، ستم کرد
چرا!که اصغر شهید بی صدا شد.
استرسی را که شاید در اولین اجرا موجب می شد نتوانم خوب اجرا کنم با نگاه به پدرم که همچون کوهی کنارم ایستاده بود به راحتی پشت سر گذاشتم.بعد از آن هیئت های عزاداری حسینیه(( شهدای باغ زهرا)) و حسینیه ((سید محمد)) کوی سنگی هم این افتخار را نصیب بنده کردند که در جمع خوبان عالم مراتب نوکری اهل بیت را به جا بیاورم.
فراگیری نوحه خوانی در شبکه های اجتماعی
بعد از این که کلیپ ها و تصاویرم در شبکه های اجتماعی و پایگاه های اینترنتی منتشر شد تقاضای هیئت ها و مساجد برای این که آنجا اجرا داشته باشم و نوحه خوانی داشته باشم زیاد شد که البته همه اینها را از لطف خداوند ، عنایت اهل بیت (ع)و البته محبت عزیزان هیئت ها می دانم. خیلی از هیئت ها که می روم می بینم که همسن و سالانم بیشتر مشتاق هستند تا در بین حلقه ها و بُرهای سینه قرار بگیرند و عزاداری کنند.یک بار در شبکه استانی صداوسیمای مرکز بوشهر اجرای زنده داشتم ضمن این که بنا به دعوت مردم شهرهای مجاور مثل گناوه ،دیلم،خورموج و همچنین بندر هندیجان در استان خوزستان ، گچساران در استان کهگیلویه و بویراحمد و بندر کُنگ در استان هرمزگان هم به نوحه خوانی پرداختم.همه این ها را نتیجه تکیه بر ائمه و اهل بیت می دانم.خیلی دلم می خواست تا بتوانم به زیارت بارگاه نورانی امام حسین(ع)و حضرت ابوالفضل العباس(ع) بروم و در بین الحرمین که قطعه ای از بهشت است نوحه خوانی و مصیبت خوانی کنم که در اربعین امسال این آرزوی دیرینه ام با لطف ائمه محقق شد و همراه با خانواده عازم این سفر معنوی هستم .دعاگوی همه مسلمین هستم.
