اهمیت محیط‌زیست از این باب است که تنها زیست‌گاه انسان و دیگر زیستمندان محسوب می‌شود. در واقع کره زمین یا همان محیط‌زیست دقیقا یک صحنه نمایش است تا زیستمندان به کمک آن بتوانند نقش خود در نمایش‌نامه خداوندی را ایفا کنند.
سخن از حفظ محیط‌زیست در درجه اول به این مفهوم است که انسان صرفآ به دلیل داشتن قدرت اختیار حق ندارد با تخریب این صحنه نمایش حقوق دیگر زیستمندان برای ایفای نقش را پایمال کند. بنابراین محیط‌زیست مانند پی و پایه و فونداسیون است که فارغ از اعتقادات دینی و سیاسی جوامع بشری باید در راس تمام برنامه‌ریزی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها قرار داشته باشد.
در ایران این نکته مهم را بارها به مدیریت گوش‌زد کرده‌ایم ولی متاسفانه توجه‌ای به آن نشده است چرا که اصولا نگاه زیست‌محور حاکم نیست و همه چیز بر مبنای منافع کوتاه مدت انسان ارزیابی و برنامه ریزی می‌شود.
بر مبنای نگاه زیست‌محور، با توجه به این نکته که محیط‌زیست یک‌مجموعه واحد و یک‌پارچه است، ابتدا لازم است تا تمام سازمان‌های حفاظتی و نظارتی مانند منابع طبیعی و محیط‌زیست و امور اراضی زیر نظر یک تشکیلات واحد قرار گیرند. در چنین شرایطی رئیس‌جمهور بعد از انتخاب شدن در قدم اول رئیس این تشکلات را بر می‌گزیند تا به کمک او بتواند وزرا و دیگر مدیران را بر اساس نگاه زیست‌محوری انتخاب کند. هر چند شاید این روند کمی رویاپردازانه تلقی شود ولی با توجه به فرهنگ والا و اخلاقی این سرزمین، تنها راه برای حفظ ارزش‌های زیستی این سرزمین و حرکت در مسیر توسعه اخلاقی پایدار به‌شمار می‌رود.
در حال حاضر شاهدیم که تمام مدیران و وزرای آقای پزشکیان انتخاب شدند ولی هنوز رئیس سازمان محیط‌زیست معرفی نشده است. همین موضوع نشان می‌دهد که رئیس‌جمهور ما هنوز درک درستی از مفاهیم و اصول حاکم بر محیط‌زیست ندارد. واقعا مشخص نیست که چرا ستاد محیط‌زیست جناب پزشکیان با آن همه ادعا نتوانست این مفاهیم کلیدی و مهم را برای ایشان تشریح کند؟!
در چنین شرایطی آیا رئیس سازمان “هر کس که باشد” می‌تواند برای حفظ ارزش‌های زیستی این سرزمین قدمی بردارد؟! بدون هیچ شک و تردیدی این اتفاق رخ نخواهد داد.
