دهه هاست عملکرد سازمان منابع طبیعی و محیط زیست توسط کنشگران منابع طبیعی و محیط زیست نقد می شود اما نه تنها هیچ تأثیری نداشته بلکه تخریب طبیعت تداوم یافت.
در واقع منتقدین فقط روایتگر ویرانی ها بودند و هرگز فراتر از آن نرفتند مثلاً فریاد ویرانی جنگلها را سر داده ایم که اگر راهکار نجات آن جنگل را با روش اجراء در عرصه طبیعت ارائه ندهیم، به نفع مدیران بی اعتناء و طبیعت خواران خواهد بود.
این قبیل نقدهای بدون راهکار طی دهه های اخیر در جلسات، همایش ها و غیره مطرح شد اما تخریب ادامه یافت!. چرا؟
چون الگویی با پیوست راهکار مراحل نجات طبیعت و نحوه کار میدانی یعنی همان طراحی صیانت از طبیعت از صفر تا صد، توسط شخص نقد کننده جهت آگاهی درست وجود نداشت که نشانه نبود دانش تجربی تحقیقی نزد نقد کننده ای است که صرفاً به حرف زدن پرداخته و تخریب را فقط مطرح کرده اما راهکار نجات طبیعت (فرضاً جنگلهای هیرکانی) چیست را هرگز ارائه ننمودند.
راهکار نجات صرفاً از راه طراحی حفاطت و احیاء در عرصه طبیعت هر حوزه آبخیز، شدنی است بنابراین نخست می بایست پوشش گیاهی اعم از درختی و علفی و حیات وحش شناسایی شوند:
۱- تهیه نقشه توپوگرافی دو بعدی و سه بعدی به روز شده.
۲- شناسایی آبریزها و فعال یا عدم فعال بودن سفره های زیرین از راه پیام گیاهان علفی.
۳- تقسیم بندی زیر حوزه ها بعنوان واحد حفاظتی و پرسنل مورد نیاز.
۴- پتانسیل یابی هریک از آبریزها و اکوسیستم های جنگلی خرد و نقش کیفیت آن در پتانسیل محیط.
۵- ارزشیابی عوارض فیزیوگرافی هر زیر حوزه و تعیین مسیر گردشگری.
۶- شناخت نیاز و پیام درختان و گیاهان علفی در هر نقطه رویش بمنظور شناخت مواهب و در آمد اقتصادی بدون قطع درخت.
۷- ارزیابی نیاز اهالی ساکن اعم از مدرسه، مدیر، معلم و غیره و نیز نیاز مرکز درمانی اعم از پزشک و…
۸- بررسی میدانی سن و سواد و نیاز اهالی ساکن در حوزه بویژه دامداران ساکن در جنگل
۹- برنامه خروج دام به حاشیه جنگل بدون هیچ هزینه در مقابل تامین نیاز علوفه دام و برقراری دامداری ثابت بدون خدشه به نیاز اقلیم دامداران.
۱٠- برآورد درآمد حاصل از طرح بدون قطع درخت از راه مواهب شناسی گیاهان علفی اعم از گیاهان اولیه و مهاجم و نیز گردشگری پاک با هدایت و حضور جنگلبانان و محیط بانان.
۱۱- احداث نگهبانی در گذرگاه‌ها با پرسنل حفاطتی و نظامی.
موارد فوق گوشه ای از مراحل طراحی حفاظت و احیاء همان راهکار نجات جنگل است، طرحی که هم حفاظت می‌کند، هم درآمد دارد، هم احیاء با تکثیر سلولی و هم اشتغال زاست و این طرح بعد از چهار سال خودکفا خواهد بود.
