شما به عنوان یک والد، احتمالا در رابطه با بعضی از آداب اجتماعی با کودک خود مشکل دارید. مانند این‌که گاهی فرزند شما در یک موقعیت اجتماعی مانند صرف غذا در رستوران، پا‌های خود را روی میز می‌گذارد یا با دست غذا می‌خورد و یا وسط حرف کسی می‌پرد.
آداب معاشرت به این دلیل بوجود آمده‌اند که مناسبات انسانی را دلپذیر‌تر می‌کنند. در فردی که با او ارتباط برقرار می‌کنید، احساس خوشایندی پدید می‌آورد و رفتار شایسته‌ای را در موقعیت‌های خاصی ارائه می‌دهد، از همه مهم‌تر آنکه، رفتار خوب نشان‌دهنده اهمیتی است که برای دیگران قائل هستید.
سعی کنید با الگو قرار دادن خود‌تان و نشان دادن نقش مهم آداب معاشرت و این‌که آن‌ها چه رفتاری را در پیش بگیرند، به کودک‌تان کمک کنید که رفتار خوبی داشته باشد. سعی کنید که انتظارات‌تان را از او واقع‌بینانه کنید و انتظاری متناسب با سن و مرحله رشدی او داشته باشید. در ضمن توانایی‌های او را نیز دست‌کم نگیرید. البته، از او بخواهید که به دوست شما لبخند بزند و به او سلام کند، ولی هدف دراز‌مدت شما آن است که به کودک کمک کنید تا با رفتاری خوشایند و شایسته خودش نیز از ارتباط متقابل با افراد لذت ببرد.
الگو بودن خود‌تان
رفتار خوب از خانه آغاز می‌شود و اگر کودک شما الگوی عملی درستی داشته باشد، به سرعت از آن تقلید خواهد کرد. نگاه منصفانه‌ای به رفتار خود‌تان بیندازید و از خود‌تان بپرسید که آیا درست رفتار می‌کنید یا نه؟ اگر رفتار شما با او یا دیگران خوب نیست، کودک نیز به جای اجرای دستورات شما همان رفتار را نشان خواهد داد. همواره به‌گونه‌ای رفتار کنید که دوست دارید کودک‌تان رفتار کند.
هر‌بار بر یک رفتار متمرکز شدن
بسیار موثر‌تر است که در یک زمان روی یک مشکل خاص تمرکز کنید تا این‌که بخواهید یک‌باره همه چیز را عوض کنید. دستور‌های زیاد در یک زمان کوتاه، می‌توانند اثر معکوسی بر روی کودکان داشته باشند. اگر می‌خواهید در آغاز به کودک خود واژه‌هایی مانند «خیلی ممنون» و «لطفا» را بیاموزید، باید پیش از آنکه به سراغ رفتار و واژه‌های جدید‌تری بروید، روی آن‌ها به حد کافی کار کنید.
انتظار داشتن از کودک و فراهم کردن شرایط آن
به کودک خود بفهمانید که آداب بخش مهم و ضروری زندگی است. بهترین کار این است که هر‌گاه کودک به هر یک از آن‌ها عمل کرد او را تحسین کنید. در صورت لزوم در مورد رفتار بد کودک با او صحبت کنید. افراد خوش‌رفتار و مودب را به کودک نشان دهید. در مورد کودکان خردسال‌تر از روش‌هایی استفاده کنید تا آدابی که یادگرفته‌اند را به کار ببندند: از واژه‌هایی مانند: «آدم‌های خوب، حرف‌های خوب» و «کلمات جادویی» یاری بگیرید. از آن‌جا که آداب خوب، نشان‌دهنده توجه به افراد دیگر است، کودک خود را تشویق کنید که به آدم‌های خوب بپیوندد و کمک‌کننده، مهربان، شنونده، خوب، مودب و… شود. برای این‌که مردم دیگر احساس خوبی پیدا کنند، باید حرف‌های خوب را بگوید. هنگامی که به موقعیت خاصی نزدیک می‌شود، از او بپرسید که چه کاری می‌تواند انجام دهد و یا چه حرفی می‌تواند بزند تا باعث خوشحالی افراد دیگر شود. برای نمونه بگوید «مادربزرگ، واقعا شام خوبی بود». این روش جالبی است که به کودک یاد‌آوری کنید تا رفتار خوبی داشته باشد، بی آنکه او را با گفتن این‌که چه کاری انجام دهد دستپاچه کنید. می‌توانید فقط لبخند بزنید و بگویید: «امین نمی‌خواهی یکی از آن حرف‌های خوب را به خانم همسایه بگویی؟». به کودک خود بگویید هنگامی که چیزی را می‌گیرد، یا چیزی می‌خواهد کلمه جادویی «لطفا» و «متشکرم» را بگوید. بدین‌ترتیب او از به‌کار بردن این واژه‌ها لذت خواهد برد و از شما نیز همین انتظار را خواهد داشت.
قوانین را به صورت مثبت بیان کنید، به‌جای آنکه به کودک بگویید چه کاری انجام ندهد، قوانین را به‌گونه دیگری بیان کنید: لطفا فقط وقتی حرف بزن که دهانت خالیه!
وقتی حرف بزن که کس دیگه‌ای حرف نمی‌زنه.
نقش بازی کنید. آداب خوب را با تمرین آن‌ها به صورت نمایش بازی کردن در موقعیت‌های اجتماعی یاد دهید. نقش‌هایتان را عوض کنید تا گاه شما به جای کودک بازی کنید و گاه کودک به‌جای شما بازی کند. می‌توانید نقش بازی کردن را در حضور یکی از دوستانش نیز انجام دهید. کودک دیگری را به عنوان میهمان به منزل‌تان دعوت کنید و بگویید که همگی می‌خواهیم بسیار مودب باشیم. سپس بهترین رفتار را از خود نشان دهید.
