لاور شرقی که محلی ها آن را لاور رزمی هم می نامند جایی است در مرز بین شهرستان دشتی و دشتستان و سکونتگاه جمعیتی کمتر از یکهزار نفر، این روزها جشن برداشت کُنار پیوندی را میزبانی می کند.
در فصلی که آسمان بر زمینش بخیلی می کند دیدن دشتی سرسبز و پوشیده از انبوع درختان کُنار، نعمتی است که پروردگار عالم برای ساکنان صمیمی و باصفای این دیار مهر و حماسه ارزانی داشته است.
اما زیر سایه فضل الهی، اهالی روستا نمی توانند به سادگی از کنار تلاش ها و زحمات شبانه روزی مردی بگذرند که قسمتی از عمر و جوانی اش صرف آبادانی روستایشان شد.
صحبت از «غضنفر مودت» است . مردی از ایل قشقایی که دست تقدیر، روزگارش را به روستای لاور شرقی گره زد تا دست در دست ساکنانش کاری کنند کارستان. حاصل این همدلی شد کُنارستان ۲۵ هکتاری.
برپا کردن ۴ هزار اصله کُنار با سالانه ۳۰۰ تن محصول که از سخاوتش اشتغال صدها نفر را به صورت مستقیم و هزاران نفر را به صورت غیر مستقیم بهره مند می سازد عبادتی بود که مودت داستان ما آن را برای خود نه یک تکلیف بلکه توشه ای برای سرای باقی به حساب می آورد.
بومی سازی ارقام کُنار پیوندی
زمینی که برای کشت کنار اختصاص دادم ۲۵ هکتار بود که در ابتدا به دنبال کشت درختان مثمری مثل مرکبات بودم برای این کار هم اقدام کردم اما یک سری عوامل مثل هوا و اقلیم منطقه و مشکل آب باعث شد در ادامه پیگیر گونه ای باشم که بتواند در شرایط اقلیمی پایدار بماند و محصول خوبی هم بدهد بنابراین کنار را انتخاب کردم چون که حدود ۴۰ کنار خاری که بومی منطقه بود در این وسعت به صورت خودرو وجود داشتند از هر نمونه ای که در داخل کشور و یا خارج از کشور بود گونه ای را به دست آوردم و روی این کُنارهای خاری پیوند زدم و نتیجه بعد از یک سال راضی کننده بود و عزم ما را برای ادامه و توسعه کشت درختان کُنار بیشتر کرد.در حال حاضر گونه های بومی شده ای مثل کُنار سیبی، خرمایی، خارکی، زعفرانی، تایلندی و سوپر در اینجا تکثیر و از نهالستان و کُنارستان لاور شرقی به سایر نقاط کشور رفته و در آنجا غرس می شود.
محصول ویژه و محروم از صادرات
باغداران و پرورش دهندگان کُنار پیوندی به دلیل محدودیت هایی که در صادرات آن به کشورهایی خارجی مواجه هستند مجبورند تنها چشم به بازارهایی داخلی داشته باشند در صورتی که بخش دولتی و مراکز علمی و دانشگاهی می توانند به این حوزه ورود کرده و با توانمند سازی کشاورزان و باغداران بال آنها را برای پرواز در آسمان بازار های جهانی بگشایند. تجربه موفقی که کشور هندوستان از ۶دهه قبل با تکیه بر آن توانست بخش زیادی از بازارهای خارجی را از آن خود کند و محصولاتشان را به کشورهای دور مثل آمریکا و کانادا صادر کند.
آنها با یک برنامه جامع توانستند ارقام مختلفی را از سراسر دنیا گردآوری نمایند و با یک کار علمی، گونه ارتقاء یافته و پر محصول را تولید نمودند و همین باعث رشد آنها در بازارهای جهانی شد.ولی کُنارهای تولیدی منطقه ما با وجود داشتن طعم و خاصیت به مراتب بالاتر از گونه های هندی و علی رغم باردهی مناسب اما به دلیل تنوع ارقام، میزان محصول هر رقم در مقیاس بالا نیست و همچنین از یکنواختی شکل و اندازه برخوردار نیستند نمی توانند تجار و خریداران کشورهای عرب حوزه خلیج فارس را ترغیب به این بازار کند و از این تجارت پُر سود بی بهره است.
تجربه ای که دارم و برنامه ای که می تواند در صورت توجه و حمایت بخش دولتی و مراکز دانشگاهی باعث رونق این محصول و تصاحب سهم ایران از تجارت جهانی این محصول شود. زیرا این محصول می تواند تا حدود۱۰هزار نفر را به صورت مستقیم شاغل کند در حالی که در خوش بینانه ترین حالت حدود۵هزار نفر در حال حاضر مشغول به کار هستند.
