هنر خوشنویسی تقریباً در تمام فرهنگ‌ها وجود دارد، اما در ایران به چشم دیگری به آن نگریسته می‌شود و از جایگاه والایی در فرهنگ ایران برخوردار است. خوشنویسی در زبان فارسی از آراستگی و زیبایی چشمگیری بهره می‌برد و نظام مند و دارای قواعد و قالب‌های مشخصی بوده و خلاقیت و دست توانمند هنرمند در ابداع اشکال آن نقش آفرین است.
فرهنگ و ادب فارسی افزون بر تمام ادبیات دیگر ملل از نظم و نثر و خطاطی بهره دارد و بزرگان نظم و نثر و خوشنویسی فارسی، بزرگ‌ترین در دنیای خود هستند.
فردوسی حماسه‌سرای خردمند فارسی در اثر جاوید خود شاهنامه، فرهنگ و زبان فارسی را جانی دوباره بخشیده و عظمت آن را به رخ کشیده است. او می‌دانست که زنده نگه داشتن زبان یک ملت، به آن ملت زندگی می‌بخشد و از این همین رو می‌گوید:
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
پی افکندم از نظم کاخی بلند
که از باد و باران نیابد گزند
با این همه، انگار رگه‌هایی از استعمار انگلیس هنوز در رگ‌هایی جریان دارد، آن طور که حروف بیگانه را بر هنر دل انگیز خط فارسی برای معرفی شهر و روستا و … خود ترجیح می‌دهند!
تاریخ ایران بیانگر این است که فرهنگ ایرانی هر مهاجمی را در خود ذوب کرده است، اما برخی پس از گذشت این همه سال از سلطه‌ی انگلیس، هنوز شیفته و ذوب در بیگانه‌اند، آن گونه که کلمات و عبارات انگلیسی در سخن خود و حروف انگلیسی در امضا و عناوین نوشتار خود را فخر می‌پندارند.
شرکت‌ها و کارخانه‌ها و برخی مجامع و موسسات با این توجیه که انگلیسی زبان بین‌المللی است، عناوین و عبارات خود را به دو زبان انگلیسی و فارسی درج می‌کنند که آن هم جای ایراد دارد که چرا انگلیسی را با حروف و کلمات درشت و کلمات و عبارات فارسی را ریز و جمع و جور به کار می‌برند و برتری را در فارسی نمی‌دانند.
در ورودی و یا جاهایی در داخل شهرها و روستاها نمادهایی از اسامی آن شهرها و روستاها دیده می‌شود که غالب آنها با حروف انگلیسی نوشته شده‌اند و هیچ توجیهی برای این کار، منطقی به نظر نمی‌رسد. در شهرهای مهد فرهنگ و هنر که مقصد گردشگران خارجی هستند، خطوط زیبای ثلث و نسخ و نستعلیق و شکسته فارسی بیشتر چشم‌نوازی می‌کند، اما در شهرهای کوچک‌تر و روستاها میل به خط بیگانه نمود بیشتر دارد.
البته هستند از مسئولین شهری و روستایی که زیبایی خط فارسی را در نماد شهر یا روستای خود مانند آن چه در تصویر انتخابی از روستای مال‌قاید بندر گناوه می‌بینید، به رخ عابران می‌کشند.
