۱۴۶سال پیش در سال۱۲۵۷خورشیدی، فرزند پسری روشنایی بخش عمارت قجری احمد و کلثوم در بندر بوشهر و جایی نزدیک لنگرگاه کشتی ها و قایق های بادبانی شد که او را عباس نام نهادند.

او ناف بُر دریا بود و بی قرار درنوردیدن آن سواحل دوردست ها، جایی که بتواند نام و آوازه دیارش را از حنجره طلایی و نوای ملکوتی اش فریاد بزند.

 عباس رویای سفر داشت سفر دریا. بی هراس از طوفان و گردباد.چون در قصه های شبانه مادر، شنیده بود چگونه ناخدا احمد بارها و بارها به جنگ آنها رفته بود پس دریا نرفته می دانست مصایب طوفان را.

کوچه های تنگ و باریک چهارمحل دیگر برای عباس جای ماندن نبود و دیگر وقت آن شده بود تا همراه ناخدا احمد شود و رویای کودکی اش را تعبیر کند.سال۱۲۷۹خورشیدی و در سن ۲۲سالگی در حالی که همراه پدر از بمبئی هند عازم آفریقای شرقی می شود دست قضا و جبر دریا او را از نعمت پدر محروم می کند اینجاست که نبوغ ذاتی و  فوت و فن دریانوردی و ملوانی را که در سالهای قبل از پدر آموخته بکار می گیرد و ناجی کشتی و سرنشینانش می شود.

بعد از مراجعت به بوشهر در سال۱۲۸۲ به استخدام نیروی دریایی درآمده و فرمانده کشتی مظفری با مقرری ۱۲۰ریال می شود.پس از حدود ۷سال با درجه کاپیتانی به فرماندهی کشتی پرسپولیس اولین ناو جنگی خلیج فارس منصوب می شود. از رویدادهای جالب دوران فرماندهی او می توان به توپ بستن کاخ شیخ خزعل در سال۱۳۰۴ خورشیدی اشاره کرد.وی در مقاطعی از حیات خود برای تاسیس بندر شاهپور به آب های خورموسی منتقل و موفق شد وظیفه نقشه برداری دریایی خور موسی را به سرانجام برساند.وی در سال۱۳۲۰ بازنشسته شد.

سفرهای طولانی دریایی و روزها و شب های تنهایی مجالی بود تا این دلداده اهل بیت و عاشق دلسوخته اهل بیت با موج های ناآرام دریا همنوا شده و از اعماق دل ابیات و اشعاری را در باب کاروان نینوا و مصیبت های خاندان عصمت و طهارت علیه السلام مرثیه سرایی و نوحه خوانی کند که بدون تردید نشات گرفته از روحیه مذهبی و دینی او به شمار می رود.

آوازه این نوحه ها و آهنگ های ناخدا عباس در سرتاسر نواحی جنوب پیچیده و هنوز پس از سالیان سال نوای دلنشین سبک ناخدا عباس گرم کننده محافل عزاداری و منقلب کننده بُرهای سینه زن است.

اگر امروز می بینیم که این سبک عزاداری بوشهر از چنان ساختار مستحکم و محتوای غنی برخوردار بوده آنگونه که در مقابل هجمه سبک های نوظهور امروزی همچنان استوار و مقاوم است بدون تردید از نقشی است که امثال ناخدا عباس دریانورد الهام گرفته است و به جرات می توان گفت که وی از پیشگامان و پیشکسوتان نوحه سرایی و نوحه خوانی در جنوب کشور است.

وی سرانجام پس از ۷۶سال عمر پربرکت در سال۱۳۳۳خورشیدی بدرود حیات گفت و در جوار ضریح علی بن مهزیار به خاک سپرده شد.

علیرضا برازجانی-روزنامه نگار