اکوسیستم دریا – واحد مستقل طبیعی است که سازنده این واحد مستقل اقلیم ناحیه ای است و در آن واحد آبزیان با درصد شوری آب در تعادل همزیستی دارند.
بنابراین تعادل و تثبیت درصد شوری آب دریا که مناسب زیستگاه آبزیان باشد به میزان آب سفره های زیرین حوزه های آبخیزی مرتبط است که از یخچالهای منتهی الیه تأمین شده اند.

اما مدیریت در انتقال آب سفره های زیرین و روان آبها و رودهای کوچک و بزرگ بر عهده زمین هر حوزه آبخیز با فیزیوگرافی متفاوت است.

لذا دخالت انسان و تغییر این مدیریت طبیعی در اسرار منجر به بهم زدن اکوسیستم های بهم گره خورده زیر حوزه ها و آبریزهایی می شود که سازنده اش متعلق به فعالیت آتشفشانها و کوهزایی دورانهای زمین شناسی است.
بنابراین مدیریت زمین حوزه های آبخیز چنان حساب شده و دقیق است که به هنگام شکل گیری سفره های زیرین در اعماق متفاوت زمین طی بر خورد با سنگهای مادری قبل از تشکیل لایه ازون و بعد از حیات یعنی دورانهای زمین شناسی اول، دوم، سوم و چهارم از کانی های سنگهای مزبور، مواد معدنی بسیار متنوع و مغذی را جذب کرده و با انتقال به دریا باعث تثبیت درصد شوری آب دریا شده تا حیات آبزیان به مخاطره نیانجامد و هم مواد معدنی بسیار مغذی را تقدیم آبزیان نموده و موجب صیانت و تداوم حیات می شود.

بدیهی است اگر کسانی به این دانش عملکرد زمین و سفره های آب زیرین آشنا نباشند و اقدام به بهم زدن مدیریت در تعادل انتقال آب شیرین به سفره های زیرین و رودها شوند با دخالت در این اسرار طبیعت فاجعه می‌آفرینند.

گفتنی است انسان فاقد دانش میدانی بومی طبیعت هر ناحیه رویشی نمی‌داند اکوسیستم چیست؟ و بنیان شکل گیری اش چگونه است؟ و چه نقشی بر چرخه بستر حیات من و شما دارد؟
لذا این آدمها که عمدتاً صاحب مدارج تئوری محور اند، می‌باید قبل از هر اظهار نظر در مورد آب و نحوه استفاده اش، طبیعت سازنده عوارض توپوگرافی و محل گره خوردن اکوسیستم های حوزهای آبخیز با پوشش گیاهی و بدون پوشش گیاهی را در چگونگی تولید آب و نقش هر یک را با صحرانوردی دراز مدت کنکاش و پژوهش نمایند.

متأسفانه طبیعت ایران به علت آموزش عمدتاً تئوری محورِ بیراهه، منجر به ظهور افراد جاه طلب و به ظاهر طبیعت دوست اما در باطن ضد طبیعت شده است.