رودخانه هم مانند کوهستان یک قسمت بسیار مهم از سیستم “گردش خون زمین” محسوب می شود.

رودخانه دقیقا مانند رگ بدن انسان  وظیفه دارد تا در مسیری از پیش‌تعیین‌شده با کمک آب غنی‌شده در کوهستان، زیستمندان مسیر حرکت خود را تغذیه و در انتها به دریا و تالاب و دریاچه بریزد و سهم‌ و‌ حق زیستمندان دریایی را پرداخت کند. در واقع نقش اصلی رودخانه انتقال آب غنی‌شده به دریا و تغذیه زیستمندان دریایی است. این موضوع از این نظر بسیار اهمیت دارد که مواد معدنی موجود در کوهستان دقیقاً همان جانوران دریایی فشرده‌شده در لایه‌های کف دریا است که همراه با کوهستان از دریا سر بر‌می‌آورند و نقش اصلی را در غنی کردن آب باران و زندگی‌بخشی به زیستمندان ایفا می کنند. رودخانه همچنین با انتقال سیلاب همراه با واریزه‌های کوهستان به پایین‌دست نقش بسیار مهمی در بازسازی کره زمین و تشکیل دوباره کوه‌ها بر‌ عهده دارد.

رودخانه برای حفظ کیفیت آب تولیدشده در کوهستان و انتقال این آب به زیستمندان پایین.دست و دریاها و تالاب‌ها، علاوه بر متعلقات بستر مانند شن‌ و‌ ماسه و گل‌ و‌ لای و گیاهان و جانوران و پیچ و تاب‌های خود، نیاز به حریم زیستی هم دارد. در واقع حریم و بستر با هم کامل می‌شوند و به رودخانه هویت می‌بخشند. برای درک بهتر از حریم زیستی مثالی می‌زنم:

تصور کنید که در ”اتاق خواب” شما مستقیم به خیابان باز شود. در چنین شرایطی امکان زندگی با کیفیت برای شما وجود دارد؟ خب البته که ندارد. به همین دلیل است که خانه‌ها جوری طراحی می‌شوند که حریم‌های خصوصی مستقیم با کوچه و خیابان در ارتباط نباشند. این حریم‌های واسطه در واقع همان ”حریم زیستی” ما محسوب می‌شوند. این حکایت در مورد رودخانه هم صادق است و تحت هیچ شرایطی نباید اجازه تصرف و ساخت و ساز و پارک‌سازی در حریم زیستی رودخانه‌ها و دریاها و دریاچه‌ها داده شود.

همان‌طور که در بدن انسان لخته‌خون موجب انسداد رگ و اختلال در “سیستم گردش‌خون” می‌شود و مرگ را برای انسان رقم می‌زند، سدسازی هم مانند لخته‌خون “سیستم گردش‌خون” کره زمین و غذارسانی به زیستمندان را مختل می‌کند. سدسازی باعث می‌شود که ”مواد غذایی آب” ته نشین شده و زیستمندان پایین‌دست و به‌ویژه زیستمندان دریایی از آن محروم شوند. این علاوه بر ظلمی که به این زیستمندان می‌شود، در چرخه “سیستم گردش‌خون” هم اختلال جدی ایجاد می‌کند.

واقعیت بستن آب رودخانه‌ها بر روی زیستمندان پایین‌دست و ساخت‌و‌ساز در حریم زیستی آن نشانه کامل نادانی انسان و ستیزه‌جویی او با خداوند و کودکی بشریت است.