مصطفی صفری؛ زاده و ساکن روستای محمد جمالی در بخش شبانکاره شهرستان دشتستان در استان بوشهر و آموزگار بازنشسته است که عاشق طبیعت و دوستدار محیط زیست است و برای نجات طبیعت و زیستمندان، اهالی روستا را با خود همراه ساخته و با نهال کاری و ساخت آبشخور در تپه ماهورهای اطراف روستا فعالیت می کند. هفته نامه «نخــل و دریــا» با وی گفتگویی داشته که در ادامه می خوانید.

شغل آموزگاری مرا به نجات طبیعت سوق داد

سال گذشته بازنشسته شدم و از حدود سی سال پیش که معلمی را آغاز کردم در نوع نگاهم به دنیا، روابط با انسان ها و محیط اطراف، تغییرات محسوسی ایجاد شد و آنچه که بتوان فعالیت عملی طبیعت دوستانه و محیط زیستی نامید را شاید از حدود بیست سال پیش شروع کرده باشم. در واقع می توان گفت پیشه معلمی، آموزگار من در عشق ورزی به طبیعت و نجات زیستمندان بود.

از کاشت نهال تا ساخت آبشخور حیات وحش

در این سالها در اندازه توانم و تعهدی که به میهنم دارم کارهایی را هم بصورت فردی و هم گروهی انجام داده ام. کارهایی همچون نهال کاری و آبیاری آنها در عرصه های مرتعی ماهور پیرامونی روستای محمدجمالی و همچنین تلاش در حوزه احیای حیات وحش منطقه با ساخت آبشخور و آبرسانی به آن ها.

از فعالیت فردی تا کارهای گروهی

در آغاز بصورت فردی فعالیت می کردم و بعدها با راه اندازی انجمن های محیط زیستی با آنها هم همکاری هایی داشته ام تا رفته رفته بصورت گروهی از اهالی روستا از پیر و جوان و کودک فعالیت می کنیم و امروز اهالی روستا دوستدار محیط زیست و دلداده طبیعت و زیستمندان شده اند.

خانواده و مدرسه؛ جامعه هدف

پس از سالها فعالیت محیط زیستی و با توجه به شغل آموزگاری و شناخت جایگاه والا و برجسته آموزش به عنوان بستر و زیرساخت توسعه، بر آن شدم تا فعالیتم را گسترش و جامعه هدفم را خانواده ها، مدرسه و دوستان قرار دادم تا ضمن فراگیری دانش محیط زیستی، جامعه پیرامونی را با دانش محیط زیست آگاه و با طبیعت آشتی دهم که نتایج خوبی داشت و بر ادامه مسیر مصمم تر شدم.

احیای آبشخورهای طبیعی حیات وحش تا احیای آب انبارها

کارها و اقدامات مختلفی در طول سال های اخیر با همکاری دوستان در ماهور روستای محمدجمالی صورت گرفته که در اینجا نمی توان یک به یک آن ها را نام برد اما احیای آبشخورهای طبیعی و ساخت آبشخورهای مصنوعی و آبرسانی مداوم به آبشخورها در گرم ترین روزها و ماه های سال با کمک دوستداران محیط زیست، پاک سازی طبیعت و محیط زیست و کاشت نهال های بومی منطقه با همکاری دوستان و خانواده ها و ساخت آب انبارها در ماهور جهت ذخیره آب باران که هزینه های آن ها را دوستان متقبل شده اند و اکنون مورد استفاده عموم مردم قرار می گیرند، از جمله فعالیت هایی است که با یاری دوستان رقم خورده است.

آرزوی نهادینه شدن فرهنگ محیط زیستی و آشتی با طبیعت در جامعه

نمی توانم از هدف بلندمدت خاصی نام ببرم ولی یکی از آرزوهایم این است که شاهد روزی باشم که احترام به طبیعت و محیط زیست در میان تمام خانواده ها و افراد جامعه، فرهنگ سازی و نهادینه شده باشد و در این راستا از هیچ کوششی فروگذار نخواهم کرد. همچنان آموزش و فرهنگ سازی و کارهای عملی احیا بخشی طبیعت و حیات وحش را ادامه خواهم داد.

مهمترین چالش، گونه های در خطر انقراض

شهرستان دشتستان در حوزه های مختلفی همچون سایت های دفن پسماند غیر استاندارد، آلایندگی صنایع و معادن، فعالیت های بی رویه معادن و… است و یکی از مهمترین چالش های محیط زیستی شهرستان دشتستان به نظر من در معرض خطر انقراض قرار گرفتن گونه های مختلف جانوری در مناطق مختلف این شهرستان است.

همراهی و همیاری اهالی روستا

استقبال و همراهی مردم به خصوص دوستداران طبیعت و محیط زیست روستای محمدجمالی نسبت به فعالیت های محیط زیستی بسیار خوب و امیدوارکننده است به گونه ای که فعالیت های محیط زیستی هم بصورت فردی در روستا افزایش یافته و هم در کارهای مشارکتی حضور چشمگیری دارند که جا دارد همینجا از همه مردم شریف و طبیعت دوست روستای محمدجمالی صمیمانه و فروتنانه سپاسگزاری کنم.

سخن پایانی

محیط زیست سرمایه بین نسلی است و انسان در بهره مندی از آن باید به گونه ای رفتار کند که پایداری سرزمینی و تاب آوری طبیعت بر هم نخورد و همه جهانیان امروز به توسعه پایدار مبتنی بر محیط زیست باورمند و پایبندند و ما نیز باید هر کدام یک کنشگر محیط زیست و یک سفیر فرهنگی محیط زیستی باشیم و هر نفر سهم خودمان را در نجات بخشی طبیعت را انجام دهیم چرا که می گویند:
قطره دریاست اگر با دریاست
وگرنه قطره، قطره و دریا، دریاست