جنگل حرا از ارزشمندترین پوشش های درختی جهان است که در جاهای خاصی از جمله جنوب ایران از هرمزگان تا بوشهر به شکل طبیعی روییده و گسترش یافته است.
جنگل های طبیعی حرای استان بوشهر در منطقه نای بند یکی از زیباترین و ارزشمندترین آنهاست که پس از استقرار گسترده صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در نزدیکی آن و فعالیت غیراستاندارد و آلاینده این صنایع، جاده سازی و گردشگری لجام گسل و غیرمسئولانه و… این رویشگاه و زیستگاه ارزشمند را با چالش های فراوانی مواجه ساخته است.

جنگل های حرا نه تنها رویشگاه حرا، که زیستگاه گونه های متفاوت آبزی و کنار آبزی و پرندگان مهاجر هستند و همچنین کانونی امن برای دوره تخم ریزی آبزیان خلیج فارس است و از این منظر جنگل های حرا را ذخیره گاه زیست کره می نامند.

در سالهای گذشته متولی محیط زیست استان بوشهر اهتمام ویژه ای بر کاشت حرا در سواحل مختلف استان داشته و دارد و حتی با صنایع گاز و پتروشیمی طرح مشارکتی حمایت از حرا در جنوب استان بوشهر داشته اند اما در بخش حفاظت از جنگل های طبیعی کمیتش می لنگد و روز به روز حال جنگلهای حرا خراب و خرابتر می شود.

در همین راستا دو گزارش: «حال ناخوش جنگل حرای چریف عسلویه،(۸ بهمن ماه ۱۴٠۳)» و «جنگل طبیعی حرای چریف؛ زیستگاه یا تفرجگاه،(۱۲ فروردین ۱۴٠۴)» در هفته نامه نخل و دریا و پایگاه محیط زیستی سپهر جنوب منتشر شد و خواستار ورود جدی اداره حفاظت محیط زیست به این موضوع شدیم و بازدیدهای مکرر ما حاکیست هیچ اقدامی صورت نگرفته و جنگل طبیعی حرای چریف همچنان جولانگه گردشگری است.

جنگلی طبیعی که زیستگاه و زادگاه بسیاری از گونه های آبزی و کنار آبزی است و این روزها فصل رویشی حراست اما همچنان در اجاره بخش خصوصی و حضور گردشگران است.
خاکریزی و راه سازی برای ورود به قلب جنگل، لگدکوب شدن حراهای نو رسته، رهاسازی پسماندها و پلاستیک ها، ساخت کپرهای بزرگ و کوچک و سکوی سیمانی، حضور مستمر گردشگر و آلودگی صوتی و… سبب شده تا این جنگل طبیعی ارزشمند تغییر کاربری یافته و از زیستگاهی به تفرجگاهی تغییر ماهیت داده است.

افزون بر بحث گردشگری، جنگل حرای چریف که بخشی از آن بدلیل ورود پساب خشک شده بود، در چند نقطه دیگر هم شاهد درختانی خشک و در حال خشکیدگی هستیم و اگر با فوریت و جدیت این زیستگاه جنگلی طبیعی دریایی از سیطره گردشگری نجات نیابد و جلوی روند خشکیدگی آن گرفته نشود خسارات جبران ناپذیری خواهد دید.

آنچه در این سالها به عنوان مهمترین انتقاد از متولی محیط زیست استان است اینکه رسالت حفاظتی در این نهاد بسیار کم رنگ است. خیلی دردناک است سازمانی که مهمترین رسالتش حفاطت باشد و کم رنگ ترین و بی اثرترین کارهایش، حفاظت باشد.