حمله هوایی امروز اسرائیل به دمشق، سه هدف اصلی داشت:

۱. حمایت از اقلیت دروز (Druze) در سویدا

درگیری‌های خونینی میان نیروهای دولت جدید سوریه (به رهبری احمد الشرع) و دروزها‌ در سویدا شکل گرفت که بیش از ۲۵۰ کشته بر جای گذاشت.
اسرائیل خود را «حامی» جامعه دروز می‌داند؛ وزیر دفاع اسرائیل اعلام کرد که این حمله در واکنش به اقدامات ضد دروزی‌هاست و برای پایان دادن به این خشونت‌ها طراحی شده است.

۲. تضعیف ساختار نظامی سوریه در پایتخت:
حملات مستقیم به ساختمان وزارت دفاع و مقر ریاست‌جمهوری در دمشق صورت گرفته است.
این حملات با هدف آسیب‌رسانی به زیرساخت‌های فرماندهی و کنترل نیروهای سوریه در سویدا انجام شد.

۳. پیام استراتژیک به دمشق و منطقه
اسرائیل با این حملات پیامی ارسال کرد:
> «اگر حملات بر ضد امنیت دروزها ادامه یابد، پاسخ نظامی شدید خواهد بود.»
این اقدام همچنین نوعی هشدار برای جلوگیری از حضور دائمی نیروهای نظامی سوریه در جنوب سوریه و نزدیک مرز جولان است.

.
اما چرا اسراییل از دروزی ها حمایت می‌کند؟

اسرائیل از دروزی‌ها به دلایل تاریخی، نظامی، امنیتی و جمعیتی حمایت می‌کند. این حمایت ریشه‌دار است و ابعاد مختلفی دارد:

۱. حضور گسترده دروزی‌ها در اسرائیل

دروزی‌ها یکی از اقلیت‌های عرب مذهبی بزرگ ساکن اسرائیل هستند (حدود ۱۴۰ هزار نفر).
برخلاف بیشتر اعراب اسرائیلی، دروزی‌ها به‌طور گسترده خدمت سربازی در ارتش اسرائیل را انجام می‌دهند.

بسیاری از افسران ارتش، نیروهای امنیتی و حتی نمایندگان پارلمان از جامعه دروز هستند.

پس دروزی‌ها بخشی از ساختار نظامی و مدنی اسرائیل شده‌اند و رژیم صهیونیستی آن‌ها را «شهروندان وفادار» می‌داند.

۲. تقابل تاریخی با دولت مرکزی سوریه:

دروزی‌های سوریه، به‌ویژه در منطقه سویدا، معمولاً موضعی مستقل از دولت دمشق داشته‌اند.

آن‌ها اغلب با سیاست‌های بعثی و تسلط علوی‌ها (وابسته به اسد) مخالف بودند.

اسرائیل سعی کرده دروزی‌های سوریه را به‌عنوان یک اقلیت مستقل و مخالف اسد مورد حمایت قرار دهد تا تعادل سیاسی را به نفع خود تغییر دهد.

۳. استفاده ابزاری در سیاست منطقه‌ای

اسرائیل از دروزی‌ها به‌عنوان اهرم فشار علیه دولت سوریه استفاده می‌کند.

هرگاه درگیری در جنوب سوریه افزایش یابد، اسرائیل با ادعای حمایت از دروزی‌ها مداخله نظامی می‌کند (مثل حمله اخیر به دمشق).

۴. پیام به متحدانش و جهان غرب

حمایت اسرائیل از اقلیت‌هایی چون دروزی‌ها، تصویری انسان‌دوستانه و دموکراتیک از خود در عرصه بین‌المللی ارائه می‌دهد.
این راهبرد بخشی از جنگ نرم برای مشروعیت‌بخشی به اقدامات نظامی‌اش است.

۵. پیوند مذهبی و قومی (ادعایی)
دروزی‌ها و یهودیان هر دو اقلیت‌هایی با شریعت خاص و بسته هستند.
اسرائیل سعی کرده نوعی همدلی فرهنگی و مذهبی با دروزها ایجاد کند تا اعتماد آنان را جلب کند.

بنابراین اسرائیل از دروزی‌ها حمایت می‌کند چون:
۱٫ دروزی‌ها بخشی از ساختار امنیتی اسرائیل هستند.
۲٫ دروزی‌های سوریه می‌توانند مخالف و منتقد رژیم حکومت دمشق باشند.
۳٫ استفاده از این حمایت برای پوشش دیپلماتیک و تبلیغاتی بین‌المللی مفید است.
۴٫ هدف راهبردی اسرائیل، ایجاد مناطق حائل و اقلیت‌های هم‌سو در مرزهایش با سوریه و لبنان است.

.
همانطور که در عکسها مشاهده میکنید، دروزی ها در نزدیکی جولان زندگی میکنند.

جولان منطقه‌ای استراتژیک میان سوریه و اسرائیل است که با وجود قرار داشتن در خاک سوریه، هم‌اکنون تحت اشغال رژیم صهیونیستی قرار دارد.

در نزدیکی این منطقه، استان سویدا واقع شده که محل اصلی سکونت اقلیت مذهبی دروزی‌هاست. از آن‌جا که سویدا چسبیده به مرزهای جولان است، اسرائیل تمایل دارد در این منطقه یک نیروی هم‌سو و هم‌پیمان داشته باشد تا به‌نوعی امنیت مرزهای اشغالی خود را در برابر تهدیدات احتمالی، به‌ویژه از سوی دولت سوریه و متحدان منطقه‌ای‌اش، تضمین کند.

در واقع، حمایت از دروزی‌های سویدا برای اسرائیل صرفاً یک اقدام بشردوستانه یا مذهبی نیست، بلکه بخشی از یک راهبرد امنیتی و ژئوپلیتیکی گسترده‌تر است که هدف آن ایجاد یک منطقه حائل امن در همسایگی بلندی‌های جولان است.

۱. نقش امنیتی و نظامی دروزی ها در داخل اسرائیل

دروزی‌ها تنها اقلیت عرب‌زبان در اسرائیل هستند که از خدمت اجباری در ارتش معاف نیستند؛
این جامعه حدود ۱۵۰ تا ۱۶۰ هزار نفر جمعیت دارد و اکثر جوانان آن در ارتش اسرائیل خدمت می‌کنند ؛
مقاومت و پیشرفت نمایندگانی از دروزی‌ها در ساختار نظامی و سیاسی اسرائیل باعث شده آن‌ها به بخشی مهم از «دولت – ملت اسرائیل» تبدیل شوند .

اسرائیل به نفع خود می‌داند که رابطه ویژه با دروزی‌ها را حفظ کند تا وفاداری درونی را تضمین و همبستگی داخلی را تقویت کند.

۲. استفاده راهبردی در سوریه

دروزی‌های سوریه (حدود ۷۰۰ هزار نفر) در مناطق حساسی مانند سویدا، جبل‌الشیخ، حومه دمشق ساکن هستند؛

پس از سقوط اسد، درگیری‌های خونینی میان دولت سوریه، دروزی‌ها و قبایل بادیه‌ای آغاز شد که باعث کشته‌شدن نزدیک ۲۵۰ تن شده است؛

در نتیجۀ فشار درونی دروزی‌های اسرائیل، آن‌ها خواستار مداخله برای «حفاظت از بستگان خود» شدند، که تل‌آویو را وادار به حملات هوایی به مواضع رژیم سوریه کرد.

حمایت از دروزی‌ها تا حدودی جایگزین دیپلماسی نظامی رسمی و جنگ سنگین شده است؛

اقدامات نظامی تحت پرچم «حمایت از اقلیت» نیز برای نوشتن روایت مشروع در سطح جهانی به‌کار گرفته می‌شود.

نقشه‌های توزیع جمعیتی دروزی‌ها نیز نشان می‌دهند که آن‌ها عامل کلیدی در مثلث حساس ژئوپلیتیکی سوریه–جولان–اسرائیل هستند.