اصل اول: آماده کردن يک محيط امن و مورد علاقه براي کودک

فراهم کردن يک محيط امن براي کودکان کم سن موجب آرامش بيشتر شما در زمينه تربيت فرزندتان و جلوگيري از رفتارهای نادرست می شود. با تغيير و جابجائي وسايل منزل به ويژه وسايلي که می ‎توانند به کودک صدمه بزنند، اين امکان را به کودک می دهيد تا در طول روز با امنيت بيشتري سرگرم باشد و شما نيز آسوده تر باشيد. کودکان نيازمند يک محيط جذاب هستند که فرصت‎هاي لازم را براي جستجو، کشف، تجربه و رشد مهارتهاي آنها فراهم آورد.

 خانه اي که پر از اشياء جالب می باشد، کنجکاوي کودک، رشد زبان و توانايی هاي هوشي او را تحريک خواهد کرد. همچنين می تواند کودک را سرگرم و فعال نگاه داشته و احتمال بدرفتاري او را کاهش دهد. کودکان به نظارت مناسب نياز دارند. نظارت مناسب بدين معني است که بدانيد کودک کجاست و چه کاري انجام می دهد و در زمان‎هاي کوتاه به او سر بزنيد.

اصل دوم: ایجاد محيط سازنده براي یادگيري

والدين لازم است در دسترس کودکان باشند. اين بدان معني نيست که هميشه با کودک خود باشيم، بلکه منظور آن است در هنگامي که کودک به کمک، مراقبت يا توجه نياز دارد، در دسترس او باشيد. وقتي کودک نزد شما می آيد، در صورت امکان کاري را که انجام می دهيد، کنار گذاشته و زماني را با او بگذرانيد.

اصل سوم : استفاده از انضباط قاطعانه

بسياري از والدين به اشتباه براي داشتن قاطعيت در برخورد با فرزندانشان از روش‎هاي نامناسبي چون داد زدن و تهديد کردن استفاده می کنند.

 انضباط قاطعانه به معناي اینکه در رفتار با کودک از شيوه نسبتا باثباتي استفاده کنيد. وقتي در مقابل يک نوع رفتار نامطلوب کودک هر دفعه واکنش متفاوتي داشته باشيد (مثلا زماني ناديده بگيريد و يا حتي تشويق کنيد، زماني ديگر همان را به شدت تنبيه و يا کودک را تهديد کنيد) کودک گيج می شود و نمی ‎داند که رفتارش مطلوب است يا نه؟

هنگام بدرفتاري کودک به سرعت مداخله کنيد: گاهي والدين آنقدر صبر  می کنند که بدرفتاري کودک شديد شود و آن وقت مداخله می کنند که معمولا در اين زمان منجر به تنبيه شديد کودک می شود. براي مثال وقتي در يک مهماني کودک بي‎قرار می شود.

اصل چهارم: انتظارات از خود و کودکمان را واقع بينانه کنيم

وقتي والدین توقعات زیاد و یا زودتر از زمان لازم یا انتظار کامل بودن را از کودک خود داشته باشند، در آن صورت مشکلاتي بروز پيدا خواهد کرد. مثلا والديني که انتظار دارند کودکشان هميشه مودب، مرتب و شاد باشد و با آنها همکاري کند ممکن است اين انتظار برآورده نشود در اين صورت باعث يأس و نااميدي والدين شده و در رفتار با کودک دچار مشکل می شوند.

از کودک خود انتظار نداشته باشيد کامل باشد: همه کودکان اشتباه می کنند اما بيشتر اشتباهات عمدي نيستند. براي والدين مهم است که انتظارات واقع بينانه از خود نيز داشته باشند. اين نکته که شما می خواهيد به عنوان يک والد تمام سعي خود را بکنيد خوب است اما تلاش براي يک پدر و مادر کامل و  بی نقص بودن فقط منجر به احساس ناکامي و بی کفايتی می شود. به خود خيلي سخت نگيريد. همه افراد از طريق تجربه می آموزند که رفتار و اعمال خود را اصلاح و بهتر کنند. والد خوب بودن بدين معني نيست که کودک بر زندگي شما تسلط داشته باشد.

٭ اگر  مي‎خواهيد نيازها و انتظارات شخصي شما به عنوان یک بزرگسال بر آورده شود، صبور باشيد، ثبات داشته باشيد و در دسترس کودکتان باشيد. متناسب با سن و توانش از او انتظار داشته باشيد.

اصل پنجم: پدرها و مادرها، از خودتان مراقبت کنيد

٭ گاهي پدر و مادرها در روند مراقبت از کودکان‎شان نيازها و خواسته هاي اساسي خود را فراموش می کنند. وقتي نيازهاي شخصي شما از نظر داشتن ارتباط با دوستان، تفريح، مطالعه و نياز به تنها بودن در زمان‎هاي خاص بر آورده شود پدر يا مادر بودن آسان‎تر می ‎شود.