۱۸ اسفند روز بوشهر است؛ سالروز تأسیس مدرسه سعادت، روز ملی «رام اردشیر»، همان بوشهر خودمان، شهری بندری در جنوبی‌ترین نقطه ایران و شمالی‌ترین نقطه خلیج همیشه فارس؛ شهری که تاریخش با مقاومت علیه استعمار گره خورده و نامش با نوای گوشنواز نی‌انبان. اما امسال تقویم ملی کشورمان مزین شده به یک نام روز بوشهر، تا قبل از این فقط بوشهری ها ۱۸ اسفند را در بین خودشان جشن می گیرند اما با ثبت ملی آن این روز را به هم میهنانمان به اشتراک خواهیم گذاشت تا در مثل همیشه در شادی این روزها سهم داشته باشیم.

هم‌زیستی مسالمت‌آمیز

بوشهر، پایتخت انرژی ایران لقب گرفته. اما پیش از این‌ها موقعیت تجاری مطلوب، پای مهاجران را به این شهر بندری باز کرده بود. اینجا اقوام و اقلیت‌ها و مذاهب مختلف سال‌های سال است کنار هم زندگی می‌کنند و همین ویژگی موجب شده بوشهر، شهری برای هم‌زیستی مسالمت‌آمیز باشد.
این ویژگی مهم‌ترین امتیاز این شهر بندری است. بوشهر یک نمونه و الگوی زیبا برای یک جامعه شریف است که تحمل هم را دارند و در کنار هم با خوبی و خوشی زندگی می‌کنند؛ ‌یهودی و ارمنی، ترک و لر و عرب، شیعه و سنی.
زندگی مسالمت‌آمیز و تعامل زیاد شهروندان هنوز هم در کوچه و محله‌های بوشهر به چشم می‌خورد. این سبک زندگی دلیل دارد و آن، نوع معماری محله‌های شهر است: «معماری کوچه‌ها طوری است که همسایه‌ها به راحتی از پنجره خانه‌هایشان به هم دسترسی دارند و با هم در تعامل هستند. هم‌اکنون هم با وجود گسترش فرهنگ شهرنشینی و آپارتمان‌نشینی و… مثلاً می‌بینید سر ظهر همسایه‌ها برای هم غذا هدیه می‌برند و تعامل‍‌شان برقرار است. »

پیوستگی شهری

تعامل شهروندان چیزی نیست که فقط در محله‌های قدیمی مثل دهدشتی، شنبدی، کوتی و بهبهانی به یادگار مانده باشد. این فرهنگ در جان و دل همه اهالی استان بوشهر ریشه دوانده.
این ویژگی آن را به پیوستگی و انسجام اجتماعی بوشهر گره می‌زند و نتیجه تعصب مثبت بوشهری‌ها بر فرهنگ و تمدن دیرینه‌شان است. بوشهر با وجود اینکه از گذشته‌های دور محل آمد و شد و در ارتباط با فرهنگ و تمدن‌های مختلف بوده، اما کمتر دستخوش تغییر شده و اصالت خود را حفظ کرده است؛ اصالتی که در بافت اجتماعی و معماری شهری بوشهر هویداست تاجایی که شهرسازی بوشهر هم به تعامل میان شهروندان و ارتباط آن‌ها کمک کرده.
این تعامل و ارتباط بیشتر در معماری قدیم و تاریخی این شهر نمود دارد؛ کوچه‌های باریک و وجود سایه که محل گپ و گفت اهالی بود یا‌شناشیر‌هایی (بالکن‌های چوبی) که با وجود کوچه‌های باریک فاصله‌ای با هم نداشت.

بوشهر فقط تاریخ چندهزار ساله نیست. این بندر تاریخی علاوه بر اینکه فضایی برای تعامل و هم‌زیستی بوده، چهره‌های مطرحی را هم در خود پرورانده است؛ از صادق چوبک و نجف دریابندری تا منیرو روانی‌پور و رسول پرویزی یا چهره‌های جوان‌تری چون مهدی طارمی. بوشهر علاوه بر نیروگاه اتمی ساحلی در خلیج‌فارس، خانه‌های تاریخی بی‌شمار و بافت تاریخی‌ای دارد که با ویژگی‌های معماری خود می‌تواند مقصد گردشگران زیادی باشد.

روز ملی بوشهر باید روزی برای معرفی این ظرفیت‌ها باشد نه فقط چند برنامه .«روز بوشهر باید آورده‌ای داشته باشد تا بخشی از محرومیت‌های فعلی را جبران کند. وقت آن رسیده از مرز شهر عبور کنیم و به ابعاد ملی و بین‌المللی این یادبود بیندیشیم. »
بعد از چند دوره برگزاری موفق روز بوشهر با برنامه های مختلف و متعدد در سطح بندر بوشهر به نظر می رسد این نکوداشت ها به سطحی از بلوغ رسیده تا آن را در جغرافیایی خارج از سرزمین نخل و دریا و در مرکز کشور باشکوه برپا کنیم.