سالهاست که با تغییر فصل کشت در استانهای جنوبی و گسترش کشت زیر پلاستیکی، بهار جنوب با هندوانه و طالبی و… پیوند خورده و همراه با گوجه، کشت غالب جنوب کشور گشته است.

هندوانه هایی که الان بدست می آیند با استفاده از مواد شیمیایی و سموم، بزرگ و رنگ قرمز می گیرد یعنی زودرس می شود و فقط رنگ دارد و مزه ای ندارد که تولید انبوه و هزینه سنگین تولید و بی ثباتی بازار سبب شده تا کشاورزان در موقع اوج قیمت و برای فرار از زیاندهی، با مواد شیمایی، محصول را زود رس کنند که بازارهای خارجی هم پذیرای آن نیستند.

کشت انبوه و تولید بیش از نیاز بازار، قیمت هندوانه به کیلویی پنج هزار تومان در دستفروشی ها هم رسیده که این حجم مازاد بر نیاز و نداشتن بازار و گرمای هوا سبب شده تا بعد از چند روز ماندگاری از درون شروع به گندیده شدن و تولید بوی نامطبوع و خرابی می کنند.

آنچه را امروز شاهدیم مرگ آبخوانهاست که بدلیل فقدان مدیریت صحیح و برنامه ریزی دقیق و تولید متناسب با نیاز بازار است و متأسفانه علیرغم شرایط شکننده منابع آبی، همچنان سطح زیر کشت افزوده می شود.

یاد هندوانه بجی (دیمی) بخیر!! چقدر شیرین و بامزه بود و با رطوبت زمین و کمبود آب سازگاری داشت، کاشکی کناره رودخانه ها فصلی (چم) را دوباره احیا و هندوانه شیرین و بامزه بدون کود و سم تولید بکردیم که یک قاچ آن از یک تن هندوانه امروزی بسیار با ارزش تر و سالم تر بوده است.

از هر فرد سالمندی که در قید حیات هستند پرس و جو کنید می توانید مکان کشت، نوع کشت، نوع هندوانه و میزان کشت را دریابید و حتما خواهند گفت یاد هندوانه های قدیم بخیر که شیرین، بامزه و رنگ واقعی خود را داشتند.
هندوانه های بجی علاوه بر اینکه انسان ها از آن استفاده می نمودند سایر حیوانات، حشرات، جوندگانی مانند موش، روباه، کفتار و… نیز از آن جهت حیات و سیر کردن خود تغذیه می نمودند.
زنبورهای عسل وحشی از گل های هندوانه جهت ساختن شیره عسل استفاده می کردند زیرا هیچگونه سمی به آن زده نمی شد، ولی امروزه بدلیل اینکه از سم جهت آفت هندوانه استفاده می شود زنبورهای عسل وحشی وقتی به این گل ها می رسند و شهد جمع آوری می کنند با بوی سم نابود می شوند و کندوهای عسل وحشی زیادی به دلیل سم پاشی هندوانه و سایر محصولات کشاورزی از بین رفته اند درحالی که کشاورزان از این عمل زنبور عسل بی خبرند که زنبور عسل عامل گرده افشانی محصولات کشاورزی می باشد.