محمد  گلگار

کاین عاقبت وطن پرستی است

آقای هدایت اله خان را که اکنون نقاب عدم بر چهره کشیده است؛ هرکس یکبار هم دیده باشد بخاطر طمانینه،و وظیفه شناسی که دیگر همچون کیمیا شده است دوستش دارد ، من زیاد اهل کمپ و اکیپ و اردو و صحرا نیستم؛ یکبار با خانواده رفتیم تا ورودی سد و تنگ تکاب درست در بالای صخره روبروی تاج سد آهو ی دیدیم که از کینه و تعقیب صياد روزگار به یک غار کوچک در پای یک انجیر کوهی پناه برده و درمانده بود من که به اهالی پاک و نجيب تنگ تکاب از قدیم دوستی و اعتماد داشتم ماجرا را به آنها گفتم همه یک صدا گفتند تو برو خانه خیالت تخت آقا هدایت به صلاح آهو بچه در اتم وجه و وظیفه شناسی عمل می کند !
ما بر گشتیم اما پاره دلم به یاد بزرگی این مامور کوهپایه و آهوپای در آنجا ماند و همیشه در دل از حشمت او بر دشمنان این خاک و مهربانی او بر انسان و حیوان و محیط زیست ثناگوی او بودم.
اوباید به مرگ طبیعی نمی مرد او باید در خون خویش می غلتید تا وظیفه دانی اش در دفاع از تنگه، میهن و زیست بوم را همچون نیایش آریو برزن پاس دارد و جاودانه کند
یقین دارم خون بیگناه دیدبان تضمین سرسبزی کوهپایه و تیز تکی غزالان و آهوان در چشمه های دربند تکاب خواهدماند !
خدایش بیامرزاد 🌷🌸🌹