به عکس این مرد جوان و دستگاه کنارش نگاه کنید! می‌بینید چه با افتخار ایستاده؟ علت دارد. بگذارید بنویسم چه کرده و این دستگاه چیست!
تصور کنید یک فناوری بسیار کاربردی در حوزه تصفیه فاضلاب دارید و از اجرایی شدنش هم کاملا مطمئن هستید. کدام شهر را برای اجرا انتخاب می‌کنید؟ با آبفای(شرکت و آب و فاضلاب) کدام شهر وارد مذاکره می شوید؟ قاعدتا اول شهرهای بزرگ مثل تهران و اصفهان و تبریز و مشهد را انتخاب می‌کنید اما می‌بینید راه ساده نیست. هیچکدام از این شهرها قانع نمی شوند که آنجا کار کنید و شما هم دلسرد می‌شوید.
عارف دادگستر اما رها نمی کند و می‌رود با آبفای شهرهای کوچیکتر وارد مذاکره می شود. قزوین قبول می‌کند و می گوید بیا فاضلاب شهر تاکستان را با فناوری‌ای که داری تصفیه کن. عارف دادگستر یک دستگاهی ساخته بود که فرایند کلر زنی به آب فاضلاب را با کمک حباب‌هایی در اندازه نانو انجام می دهد. ترکیبات کلر گندزدا همراه نانو حباب‌های محلول در آب وارد آب فاضلاب می شوند و آخرین مرحله تصفیه آب را انجام میدهند. در این مرحله هم باکتری‌های مسموم کننده باید از آب حذف شوند هم ترکیبات کلر دار نباید در آب باقی بمانند چون کلر وقتی وارد محیط زیست شود عامل تخریب محیط زیست است. پس بطور ساده به هر میزان کلری که وارد آب می شود باید خرج تخریب باکتری‌ها و میکرو ارگانیسمها شود. دستگاهی که عارف دادگستر ساخته است هم ۳۰ درصد مصرف کلر را پایین می آورد، هم میزان باکتری که در ۱۰۰ میلی‌لیتر آب هست را به حدود ۲ عدد می‌رساند (استاندارد میگوید برای خروجی آب تصفیه فاضلاب ۱۰۰۰ عدد باشد کافی کافیست که اینجا خیلی کمتر از ۱۰۰۰ هست و به نوعی صفر می باشد)، هم آب خروجی کلر ندارد.

آمارها عجیب فوق العاده است. تصفیه خانه‌ی تاکستان قزوین بخاطر کمتر شدن هزینه‌ی خرید ترکیبات کلردار(بخاطر همان ۳۰درصد کاهش مصرف) بعد از یکسال هزینه‌ای که برای این فناوری کرده را بدست می آورد و مابقی همه‌‌ سود است. همه این توفیقات چیزی نیست جز اعتماد کردن به کسی که کارش را بلد است. حالا تصفیه خانه تاکستان اولین جای کشور هست که با دستگاه نانو حباب کلر زدایی می‌کند. جلوتر از تهران و اصفهان و مشهد و تبریز!

اما داستان عارف دادگستر برای من از این توضیحات فنی جالب‌تر بود. عارف حوالی سال ۹۰ از دانشگاه جورجیا ایالت آتلانتا آمریکا پذیرش گرفته بود که برود و دکتری بخواند. علت اصلی این پذیرش هم رزومه پژوهشی خوبش بوده‌ و همه کارهای رفتنش را کرده بود. جی‌آرای و تافل هم گرفته بوده که به دلایل شخصی در ایران می ماند. از سال ۹۰ تا کنون با دستگاهایی که می سازد مشکلات بزرگی را حل کرده است. از دستگاه‌هایی که باعث افزایش ۲۰ درصدی محصولات گلخانه‌ ای می شود تا دستگاههایی که برای بهبود بهره وری در مزارع شیلات استفاده می شود و دستگاه‌هایی که در تصفیه خانه‌های شهرهای مختلف نصب می‌کند. عارف علاوه بر اجرای یک پروژه تصفیه آب در قیطریه تهران، برای شهر ساوه هم یک سیستم بهبود فرآیند تصفیه آب آشامیدنی ساخته است.
عارف عزیز از تو صمیمانه سپاسگزارم که در گوشه کنار ایران در حال انجام کارهای بزرگی هستی بدون اینکه کسی از تو حرفی بزند. ممنون که ماندی و داری وطنت را آباد می‌کنی./مستقل