مدیریت آموزش در شرایطی که مدارس ناگزیر به فعالیت مجازی می‌شوند، نیازمند برنامه‌ریزی اصولی و از پیش تدوین‌شده است تا روند یاددهی و یادگیری دچار وقفه یا افت کیفیت نشود. با توجه به شیوع آنفولانزا و احتمال تداوم این وضعیت برای یک تا دو ماه آینده، ضروری است سازوکارهای آموزشی به‌گونه‌ای تنظیم شوند که دانش‌آموزان بتوانند بدون آسیب تحصیلی از این دوره عبور کنند. نخستین گام در این مسیر، ایجاد ثبات در برنامه هفتگی کلاس‌هاست؛ به‌گونه‌ای که دانش‌آموزان و خانواده‌ها از یک زمان‌بندی مشخص، منظم و قابل پیش‌بینی برخوردار باشند. در کنار آن، محتواهای آموزشی باید به‌صورت استاندارد، هدفمند و یکپارچه طراحی و ارائه شود تا امکان پیگیری مستمر مطالب درسی بدون سردرگمی فراهم گردد.

معلمان نیز لازم است با بهره‌گیری از ابزارهای مناسب، درس‌ها را به شکل کوتاه، منسجم و قابل بازپخش ارائه دهند تا دانش‌آموزان در صورت نیاز بتوانند مطالب را مرور و تمرین کنند. همچنین برگزاری منظم جلسات پرسش و پاسخ، نقش مهمی در جبران فاصله میان آموزش حضوری و مجازی ایفا کرده و سطح تعامل آموزشی را افزایش می‌دهد.

از سوی دیگر، مدیریت مدرسه باید سازوکاری مشخص برای نظارت پیوسته بر حضور دانش‌آموزان، ثبت فعالیت‌ها و ارزیابی عملکرد آن‌ها طراحی کند تا کیفیت فرآیند آموزش حفظ شود. در این میان، اطلاع‌رسانی شفاف و مستمر به والدین و ارائه راهنمایی‌های لازم برای همراهی با فرزندان، می‌تواند نقش مؤثری در موفقیت این برنامه ایفا کند. توجه به سلامت روانی دانش‌آموزان در این دوران نیز اهمیتی دوچندان دارد و لازم است محیط آموزشی مجازی به‌گونه‌ای طراحی شود که کمترین میزان تنش و بیشترین حس امنیت و آرامش را برای آنان فراهم کند.

در نهایت، اگر مجموعه مدرسه بتواند با هماهنگی کامل میان مدیریت، معلمان و خانواده‌ها، الگویی پایدار، منظم و منعطف ایجاد کند، دوره آموزش مجازی ناشی از شیوع آنفولانزا نه‌تنها مانعی جدی برای پیشرفت تحصیلی نخواهد بود، بلکه می‌تواند به فرصتی برای تقویت مهارت خودمدیریتی، نظم فردی و استقلال در یادگیری دانش‌آموزان تبدیل شود.