«سیستم غار» به غاری گفته می شود که غار اصلی دارای یک سلسله غار بصورت شاخه شاخه و منشعب داشته باشد.
«سنگ بستر آب‌های زیرزمینی توسط اسیدی که به‌طور طبیعی در آب‌های زیرزمینی موجوداست از راه لایه‌های بستر، گسل‌ها، درزه‌ها و غیره نشت و حل می‌شود. در طول دوره‌های زمین‌شناسی این دهانه‌های در ابتدا کوچک با حل‌شدن بیشترِ دیواره‌های آن‌ها گسترش یافته و به صورت غارها یا سیستم‌های غاری درمی‌آیند.»

غارنوردان آزاد و باشگاههای غارنوردی ضمن آموزش و تمرین غارنوردان، توجه ویژه ای به شناسایی غارهای جدید دارند. حسین بویینی از غارنوردان آزاد و مدرس درجه ۲ غارنوردی در پی گشت زنی های شناسایی در منطقه کوهستانی پلدختر در استان لرستان، غاری را شناسایی می کند و در نخستین بازدید متوجه یک سیستم غار می شود که برنامه ریزی برای اکتشاف و نقشه برداری از این سیستم غار را آغاز می کند.

مطالعات و بررسی های عمیق و دقیقی صورت می گیرد و سرانجام در اول مهرماه ۱۴٠۳ نخستین برنامه اکتشافی انجام می گیرد.
در این برنامه اکتشافی، حسین بوئینی با همراهی اسماعیل قلی نژاد و حسین اقلیدی طی گشت سطحی موفق به شناسایی اولیه منطقه و ثبت چندین دهانه غار می گردند که نتایج بررسی های اولیه به شرح زیر است:
ورود به غاری با دهانه بزرگ و مشاهده جمعیت انبوه خفاش‌های دم‌موشی (حدود ۱۰ هزار).

پس از شناسایی اولیه و نتایج بررسی های اولیه، پیمایش داخلی را آغاز و نتایج زیر حاصل می گردد:
بررسی تالارها، مسیرهای تنگ، و ساختار غار شامل یک تونل بزرگ با جریان آب و محدود شدن ارتفاع سقف غار به حدود ۷۰ سانتی متر و به طول ۲۰۰ متر و رسیدن به تونلی بزرگ در انتهای غار.

با توجه به شناسایی بیش از سه دهانه مرتبط به یکدیگر، وجود یک سیستم غاری گسترده با ساختار رودخانه‌ای تأیید می گردد. گروه اکتشافی اولیه پس از این موفقیت برگشته و به تحلیل و پژوهش بر روی یافته های اکتشافی ثبت کرده پرداخته و رایزنی های گسترده و دامنه داری انجام می گیرد و برنامه ریزی، شناسایی تیم جدید برای برنامه دوم اکتشافی و هماهنگی ها صورت می گیرد و سرانجام دومین برنامه اکتشافی در آبان ماه ۱۴٠۳ با حضور تیم‌های البرز، تهران، مرکزی، بوشهر، چهارمحال و بختیاری، یزد، قزوین و خوزستان افراد زیر انجام گرفت:
۱- حسین بوئینی (البرز، باشگاه کاهار) سرپرست گروه
۲- حسین اقلیدی (البرز)
۳- اسماعیل قلی‌نژاد (مرکزی)
۴- رضا اصلی‌نژاد (خوزستان، باشگاه ردپا اهواز)
۵- محمدرضا قرقچیان (یزد، باشگاه آذرخش)
۶- مهدی شمالی (بوشهر، باشگاه آرش برازجان)
۷- حامد حکیم‌جوادی (قزوین)
۸- علیرضا صادقی گرمارودی (قزوین)
۹- علی نظریان دهکردی (چهارمحال و بختیاری، باشگاه مارال)
۱٠- مهدی نادری سورکی (خوزستان، باشگاه کیان قلعه‌تل)
۱۱- خسرو حمصی، ابوالفضل ملاعلی‌اکبری، روح‌الله عسگری، قاسم عیسی‌آبادی، زینب محمدی (اراک، باشگاه اوج استار)
۱۲- علی آبسری‌نژاد (مدیر حفاظت محیط‌زیست پلدختر)
۱۳- تورج حیدرپور (رئیس هیئت کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی پلدختر)
۱۴- کرامت علیمردانی، پروانه نوروزیان (کارگروه غار نوردی چهارمحال و بختیاری)
۱۵- ایمان ملک (تهران)

مهمترین اقدامات و نتایج بدست آمده دومین برنامه اکتشافی به شرح زیر است:
ارزیابی دقیق دهانه‌ها و مسیرهای اصلی و فرعی، گشت سطحی گسترده، شناسایی مسیرهای جدید، اتصال احتمالی دهانه‌ها به یکدیگر، کشف دهانه های جدید که دارای سیفون ها و حوضچه های متعددی بوده که در زمان بارش آبگیری کامل شده، همچنین پیدایش یک سیفون بزرگ در انتهای مسیر یکی از دهانه های جدید که نیاز به غواصی جهت بررسی دقیق تر آن می باشد، تقسیم حداقل ۴ تیم برای نقشه‌برداری همزمان از دهانه‌های مختلف که منجر به نقشه برداری حدود ۴ کیلومتر از مسیر های قبلی و جدید گردید که با توجه به برداشت های مجزا از هر دهانه برای دستیابی به تصویری کامل و یکپارچه، نیاز به پیوستگی و تحلیل نهایی نقشه‌ها در ترسیم می‌باشد، ثبت تصاویر از مسیرها، تالارها، و ساختار داخلی برای مستندسازی و تحلیل بیشتر، ساختار غار در منطقه متغیر بوده که در برخی قسمت ها انحلال گچی به وضوح به چشم می‌خورد.

«سیستم غار» شناسایی شده دارای اهمیت زیست‌محیطی ارزشمندی است همچون:
خفاش‌های دم‌موشی در هر ساعت از شبانه روز از ۶۰۰ حشره تغذیه می‌کنند که نشان دهنده اهمیت موضوع در بحث مبارزه آفات در کشاورزی می‌باشد و همچنین تردد زیاد انسان‌ها ممکن است باعث کوچ یا اذیت این خفاش‌ها شود پس حفاظت از این زیستگاه ارزشمند برای بقای تنوع زیستی منطقه بسیار ضروری است.

خطرات و چالش‌ها:
غار در زمان بارندگی به‌طور کامل آبگیری می‌شود و سیفون‌ها پر از آب می‌شوند که ورود را بسیار خطرناک می‌کند.

این پروژه منجر به شناسایی و نقشه‌برداری سیستم غاری منحصر به‌ فرد شد که طی مذاکره با کارگروه غارنوردی و غارشناسی کشور و سعادت لطفی زاده، مقرر شد تداوم اکتشاف و نقشه‌برداری طی اجرای یک برنامه جامع تر به آینده موکول شود.