درست در جایی که رگ‌های اقتصاد ایران از دل زمین می‌جوشد و نفت ، گاز و میعانات گازی، چرخ صنعت و زندگی را در سراسر کشور به حرکت درمی‌آورد، زیرساخت‌های درمانی همچنان در سایه قرار گرفته‌اند. استان بوشهر و پارس جنوبی، پایتخت انرژی ایران زمین که سهمی غیرقابل‌انکار در تولید ملی دارد، همچنان چشم‌انتظار توسعه متوازن در حوزه سلامت و درمان است.

♻️ ۷۰۰ میلیون مترمکعب تولید گاز از پارس جنوبی
♻️جزیره خارگ به‌ عنوان بزرگ‌ترین پایانه صادرات نفت خام ایران، بیش از ۹۰ درصد صادرات نفت خام ایران‌ و تأمین‌کننده بیش از ۷۰ درصد ارز مورد نیاز کشور
♻️ ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد سالانه از پارس جنوبی
♻️ ۷۰ درصد گاز مصرفی کشور از پارس جنوبی تأمین می‌شود
♻️ ۴۰ درصد تولید بنزین کشور وابسته به گاز پارس جنوبی است
♻️ ۵۰ درصد خوراک پتروشیمی‌های کشور از این منطقه تأمین می‌شود
♻️ ۵۰ درصد گاز نیروگاه‌های برق کشور از پارس جنوبی تأمین می‌شود

چگونه ممکن است سرزمینی که شریان حیاتی انرژی کشور را تغذیه می‌کند، خود از حداقل‌های زیرساختی در حوزه درمان محروم باشد؟ چگونه ممکن است میزبانان نجیب صنعت ، مردم جامعه پیرامون ، مدیران ، متخصصان ، کارگران پرتلاشی که تولید و صادرات میلیاردها دلار ارزش افزوده را برای کشور رقم می‌زنند، برای یک عمل جراحی ساده یا خدمات پزشکی تخصصی، راهی کیلومترها سفر شوند؟

انتظار این است که استان بوشهر ، پارس جنوبی ، به‌عنوان قطب انرژی کشور، به نسبتی که در تولید ملی سهم دارد، از امکانات درمانی و بهداشتی و دسترسی به پزشکان متخصص و ماهر برخوردار باشد.

از طرفی ضرورت توسعه نرم افزاری درمان استان و منطقه در کنار نیازهای سخت افزاری ‌و زیرساختی این حوزه ، انکار ناپذیر است .

به منظور جذب و ماندگاری کادر درمان ماهر و مجرب در شهرهایی نظیر جم و منطقه پارس جنوبی، باید امتیازات شغلی و مالی ویژه و فرصت‌های ارتقا برای ایشان در نظر گرفته شود. بهبود کیفیت زندگی با توسعه مراکز تفریحی، آموزشی و حمل‌ونقل، ایجاد فرصت‌های پژوهشی و علمی ، تأمین تجهیزات مدرن و داروهای ضروری، اجرای سیاست‌های تشویقی برای خدمت بلندمدت پزشکان، و تقویت حس تعلق اجتماعی از طریق حمایت حرفه‌ای و فرهنگی، می‌تواند انگیزه استقرار پایدار کادر درمانی در این منطقه را افزایش دهد.

میزبانان نجیب صنایع نفت ، گاز و پتروشیمی ، کارکنان و متخصصان ساعی و پرتلاش که در سخت‌ترین شرایط اقلیمی، با مخاطرات شغلی بالا، امنیت انرژی کشور را تضمین می‌کنند، حق دارند که در صورت نیاز، به بیمارستانی مجهز و امکانات پزشکی استاندارد در همان محل دسترسی داشته باشند. همان‌طور که برای حفظ پایداری تولید، سرمایه‌گذاری در تجهیزات صنعتی و فناوری‌های پیشرفته امری ضروری است، توسعه زیرساخت‌های درمانی نیز، به‌عنوان یک عامل کلیدی در حفظ نیروی انسانی، امری اجتناب‌ناپذیر است.

پایداری صنعت انرژی، در گرو حفظ سلامت و امنیت نیروی انسانی آن است. انتظار داریم که همان‌گونه که این استان و این خاک زرخیز پارس جنوبی ، مرکز توجه سرمایه‌گذاری‌های کلان صنعتی بوده، در حوزه سلامت نیز به جایگاه شایسته خود دست یابد.

این مهم نه یک مطالبه منطقه‌ای، بلکه یک ضرورت ملی است؛ چراکه رگ‌های انرژی کشور، زمانی به تپش خود ادامه خواهند داد که قلب سلامت در پایتخت انرژی ایران عزیز، قدرتمندتر از همیشه بتپد.