هشتم بهمن ماه سال گذشته گزارشی با عنوان «حال ناخوش جنگل حرای چریف عسلویه» منتشر کردیم و وضعیت خشکیدگی درختان حرای چریف و واگذاری قلب این جنگل طبیعی حرا به سرمایه گذار حوزه گردشگری را به تصویر کشیدیم و خواستار رسیدگی به این وضعیت شدیم اما اداره کل حفاظت محیط زیست استان بوشهر در ادامه بی توجهی هایش به نقش حفاظتی و رسالت سازمانی اش، تا امروز یازدهم فروردین ماه هیچ اتفاقی نیفتاد جز ادامه روند موجود و هجوم بی سابقه گردشگران بر این زیست گاه های حیاتی و ارزشمند.

جنگل حرای چریف جولانگه خودروهای گردشگری و گردشگران و مسافران شده است و فشار بسیار سنگینی به این زیست بوم بسیار ارزشمند وارد کرده است.

فاصله چندین کیلومتری از جنگل حرای چریف تا جنگل حرای خور بساتین که از بهترین سواحل ماسه ای کشور است جولانگه خودرو سواری شده به گونه ای که صد متر خالی از خودرو نمی توان یافت و این ساحل ماسه ای که بخش ارزشمندی از زیست بوم دریاست همچون جاده زیرسازی شده و مهیای آسفالت شده است. حجم پلاستیک ها و پسماندهای رها شده هم قابل توصیف نیست.

پرسش اساسی این که مادامی که اداره کل محیط زیست استان بوشهر تمام همتش را بر حرا کاری در خور سلطانی که رویشگاه طبیعی حرا نیست، گذاشته است آیا حفاظت از جنگل های طبیعی حرا به عنوان مهمترین رویشگاه و زیستگاه طبیعی زیست بوم دریایی هم مهم است و اگر چنین است چرا مهمترین جنگل حرای طبیعی کشور را به طرح گردشگری اجاره داده تا قلب این جنگل طبیعی جولانگه گردشگران و خودروها گردد؟
این جنگل طبیعی حرا که از دو جهت پساب صنعتی با کانال کشی وارد آن می شود و حال و روز خوشی ندارد چرا باید هجوم گردشگردان به قلب آن، آخرین تیر بر پیکر نیمه جانش باشد؟

آیا رعایت حریم ۶٠ متری دریا فقط برای ساخت و ساز است یا شامل هجوم هزاران خودرو و دهها هزار گردشگر هم می شود؟

از این جنگل های حرای طبیعی که بگذریم به مهمترین زیست بوم و ذخیره گاه ارزشمند پارک ملی دریایی نایبند می رسیم. زیست بومی بی مانند که هر چند با یورش سازه های غول پیکر تفریحی و گردشگری مواجه شده حجم بسیار سنگین گردشگران و انواع خودروها که آزادانه سراسر این پهنه زیست بومی ارزشمند را در می نوردند و به هر چیزی شبیه است جز عرصه های طبیعی و منطقه حفاظت شده!