حس بقا یکی از حس‌های بسیار مهم و کلیدی است که در وجود تمام زیستمندان نهادینه شده است. این حس اگر وجود نداشت قطع به‌یقین ادامه حیات امکان‌پذیر نبود. سخت‌افزار کره‌ زمین هم بر اساس همین حس قابلیت بازسازی کامل خود را دارد.

گونه‌های مختلف جانوری و گیاهی برای بقا نیاز به خلاقیت و بهره هوشی بالا دارند. انسان با توجه به‌ امکانات بسیار بالای سخت‌افزاری که به او قدرت ابزارسازی داده است توانسته با شرایط مختلف محیطی کنار آمده و خود را حفظ کند. خب این شرایط برای دیگر زیستمندان فراهم نیست و برای بقا لازم است بسیار هوشمندانه عمل کنند.

در گونه‌های جانوری قدرت جابه‌جایی و حرکت کمک می‌کند تا از حوادث مختلف جان سالم به‌در ببرند. ولی گونه‌های گیاهی چنین امکانی را ندارند و برای بقا مجبور هستند به‌هوش و خرد و تجربیات نسل‌های پیشین خود وابسته باشند. به باور بنده گیاهان از دیگر زیستمندان بسیار باهوش‌تر و خردمندتر هستند.

قبلا عرض کردم که وزن توده خشک تمام زیستمندان کره زمین حدود ۵۵ گیگاتن است. در این میان وزن گیاهان ۴۵ گیگاتن است. این توده عظیم گیاهی از باب جذب آب و حفظ بافت‌های کره زمین و ایجاد زیست‌گاه مناسب برای زندگی دیگر زیستمندان و تولید اکسیژن و موارد بسیار دیگر است. این گیاهان با توجه به تعداد بسیار زیاد خود سالانه میلیاردها میلیارد بذر و دانه تولید می‌کنند. به باور بنده تعداد این بذرها و دانه‌ها در خاک بسیار بیشتر از تعداد کرات آسمانی است. تولید این تعداد بذر توسط گیاهان خود یک راه‌حل هوشمندانه برای بقای نسل خود است.

در مناطق مختلف طبیعی معمولا به‌صورت پراکنده تعدادی درخت خودرویش وجود دارند که هر سال تعداد بسیار زیادی دانه تولید می‌کنند‌. اگر تمام این دانه‌ها جوانه می‌زدند در کوتاه‌مدت آن منطقه تبدیل به‌جنگل میشد. ولی می‌بینیم که چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد.

بذر و دانه بسیار هوشمند هستند و این توانایی را دارند که برای جوانه زدن و رشد، محاسبات بسیار پیچیده‌ای را انجام دهند. بر اساس آن محاسبات که حس بقا در آن حرف اول را می‌زند اگر شرایط محیطی ( که بر ما کاملأ نامعلوم است) فراهم نباشد جوانه نمی‌زنند و می‌توانند صدها و بلکه هزاران سال در خاک منتظر فرصت مناسب باقی بمانند. در واقع دانه در طبیعت زمانی جوانه می‌زند که بتواند خود عصای دست خود باشد. این شرایط برای بذر و دانه در محیط گل‌خانه‌ای کاملا متفاوت است. آن‌جا به‌دلیل وجود شرایط مناسب به‌راحتی جوانه زده و رشد می‌کند.

بی‌اطلاعی و ناآگاهی ما از این هوشمندی بذر و دانه باعث می‌شود فکر کنیم در فلان منطقه دانه وجود ندارد و باید کمک کنیم تا طبیعت احیا شود. با این تفکر دانه را در گل‌خانه تبدیل به نهال کرده و در منطقه مورد نظر خود می‌کاریم. خب در این شرایط نهال برای ادامه حیات دیگر روی پای خود استوار نیست و وابستگی کامل به حمایت ما دارد. دوستان باید بدانند که این نوع دخالت در طبیعت هرگز منجر به‌خیر نخواهد شد. اگر خیلی دلمان برای طبیعت می‌سوزد بهترین کار حفظ زیست‌گاه و جلوگیری از تخریب پوشش گیاهی طبیعی موجود است.