همه‌ی ما بر این باوریم که در یک سیستم، اتفاقاتِ نیک در صورتی رقم می‌خورد که آن مجموعه بر بنیانِ فکریِ صحیح بنا نهاده شده باشد. در سیستمِ آموزش و پرورش که پایه و اساسِ رشدِ علمی و اخلاقی و پیشرفت یک جامعه است، زمانی شاهدِ تربیتِ نسلی آگاه و مسئولیت‌پذیر خواهیم بود که مدارس ما الفبای علمِ روز دنیا را در کنارِ آموزه‌های صحیح اخلاقی به فرزندان ما بیاموزند. تعهد، وجدان، مسئولیت‌پذیری، میهن‌دوستی، شناخت صحیح و افتخار به فرهنگ و آیین وطن، شهروند آگاه و دلسوز بودن، حمایت و پاس‌داشت غنای تاریخی، ادبی و میراث زیستی کشورمان از مجموعه الزاماتی است که توسط اساتیدی به دانش‌آموزان و دانشجویان آموخته می‌شود که خودشان باورمند به این اصول علمی و اخلاقی باشند.

در این راستا در کشوری همچون ایران با دارا بودن ثروت خدادادی قابل توجه و عظیم؛ و با برخورداری از گنجینه‌های نابِ زیستی، کادرِ تعلیم و تربیت این مرز و بوم موظفند در درجه‌ی اول اهمیت علمی و اخلاقی این میراث باشکوه را به فرزندان این آب و خاک بشناسانند و در درجه‌ی دوم، سببِ تقویتِ «حسِ همدلی» در آنها شوند که متأسفانه این حس رو به کمرنگی رفته و در سالهای اخیر تبدیل به حلقه‌ی مفقوده‌ی محیط‌زیست وطنمان شده است. تخریب آب و خاک، آمار روزافزون کشتار و قاچاق حیات‌وحش، آلاینده‌های زیست‌محیطی، سدسازی و معدن‌کاوی‌های بی‌ضابطه، جنگل‌تراشی و نابودی اکوسیستم‌های طبیعی همگی شاهدی بر این ادعا هستند که هنوز در سیستم آموزش و پرورش، به این موفقیت دست نیافته‌ایم که خودمان را جزئی از زمین و وطن بدانیم، چرا که تمامی این تخریب‌ها نشان از این دارد که با نگاهِ صددرصد آنتروپوسنتریک به فکرِ کسبِ منفعت از زمینِ رنجوری بودیم که همچون مادر خسته‌ای مجالِ ترمیمِ خودش را باز نیافته است…

اما اکنون در این شهرِ زیبایِ ساحلی، در روزی مبارک با بوی خاکِ باران خورده، از دبیرستانی گزارش تهیه می‌کنیم که کادری آشنا و مجرب به این تعالیمی دارد که با هم مرور کردیم. محیطی زیبا و آرام‌بخش و امن در کنار مجموعه‌ای متعهد و باوجدان که همگی دارای اختیارات کامل در تخصص خودشان هستند. این مجموعه با مدیریت باتجربه‌ی سرکار خانم فهیمه توپانمساوی و معاونت محترم پرورشی سرکار خانم هوشیاری با سابقه‌ی درخشانِ علمی و فرهنگی، معاونت آموزشی سرکار خانم شاه‌بهرامی با تجربه‌ی بینظیر علمی و نگاهِ دقیقِ اخلاقی و همچنین سرکار خانم شمس معاونت اجرایی دبیرستان که سرشار از عشق و آرامش و اخلاق هستند، توانسته است محیطی بر پایه‌ی اصول اولیه‌ی صحیح بنا نهد که شالوده‌ی ساختن یک سیستمِ علمی و اخلاقی، بر پایه‌ی «همدلی» است. شگفت‌زدگی من زمانی شدت گرفت که با نظارت و بازرسی دقیق سرکار خانم مهندس سپیده هوشیاری روبرو شدم که نشان از واقف بودن کادر مدیریتی به اهمیت موضوع محیط‌زیست و علوم تجربی بود، چرا که یک فرد باسابقه در حوزه‌ی محیط‌زیست و آموزش را به عنوان مشاور و ناظر انتخاب کرده بودند و برای تمام این انتخاب‌ها که نشان از درک و شناخت صحیح از آموزش دارد، باید آفرین گفت.

خدای مهربان را شاکرم که قرار است به عنوان دبیر علوم تجربی و مشاور محیط‌زیستی و رسانه‌ای این «خانه‌ی امن» راهی را شروع کنم که خشتِ اولش بر پایه‌ی شناخت صحیح از الزامات آموزشی و فرهنگی شکل گرفته است. یکایک اساتید دارای سوابقی درخشان هستند و در کنار کادر مجرب اجرایی و مدیریتی مدرسه و والدین و دانش‌آموزان گرامی قرار است مجموعه‌ای را تشکیل دهیم بر پایه‌ی علم و اخلاق.

یادمان باشد برای شناخت زمین و محیط‌زیست و همچنین درک ساختار و سازوکار محیط‌زیست هیچ‌گاه دیر نیست، اما هر زمانی که موفق به درک آن شدیم، نیمی از راه را رفته‌ایم.
به امید ساختن ایران؛ آن‌چنان که شایسته‌ی یک ایرانی است.

محبوبه قلی پور

۱۴۰۴/۴/۴