شاعر فاضل و بزرگوار، شادروان سید بهمنیار حسینی «آغابهمنیارحسینی» متخلص به «مفتون بردخونی» در سال ۱۳۱۵هجری قمری مصادف۱۲۷۶هجری خورشیدی در شهر بردخون از توابع بندر دیر  در خانواده ای مذهبی متولد شد.پدر وی شادروان سیدعلی اکبر از سادات مورد احترام آن دیار بود.سید بهمنیار تحصیلات را در زادگاه خود انجام داد. سپس به روستای کورک در شش فرسنگی جنوب غربی بردخون مهاجرت کرد و درآنجا تا آخرحیات ساکن بود.مفتون بردخونی از شاعران بزرگ دوبیتی سرای معاصر تاریخ ادبیات ایران است. وی در قالب های غزل، مثنوی، قصیده و دیگر قوالب ادبی شعر سرایی نموده است. غزلیات وی بسیار نیکو است وی در سرودن غزل شدیدا تحت تأثیر حافظ و سعدی بود. سرانجام این شاعر بزرگ و فاضل در سن ۶۵ سالگی در سال ۱۳۴۱هجری خورشیدی دار فانی را وداع گفت. پیکر ایشان ابتدا در قبرستان کورک به امانت گذاشته شد سپس به کشور عراق منتقل شد و قبرستان وادی السلام نجف اشرف به خاک سپرده شد. از وی سه اثر به نام  کشکول(مجموعه اشعار کوچک او)، هدیة العشاق(شامل دوبیتی، رباعی، غزل، مثنوی وقصاید) و لیلی ومجنون(منظومه) بر جای مانده است.