خردادماه، رخدادماه، سرّی در سراچه‌ی دل‌ها و در یادروزهای انقلاب اسلامی ایران است.

این انقلاب از خون شهیدان جوشیده است، استوار گردیده است و به جوش می‌آید. عاشورا آغاز حرکت آن و قیام خونین ۱۵ خرداد سرآغاز شکل گرفتن آن است.

تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، انقلاب سفید و حمله ماموران حکومت به مدرسه فیضیه در فروردین ۱۳۴۲ سبب شد تا محرم آن سال، منبرها فرصتی برای روشنگری و تبلیغات علیه برنامه‌ها و سیاست‌های حکومت پهلوی باشد.

حکومت در محرّم آن سال، وعاظ و روحانیون را در سخنرانی‌ها ملزم کرده بود تا: الف) علیه شخص اول مملکت سخن نگویند. ب) علیه اسرائیل مطلبی گفته نشود. ج) به مردم نگویند که اسلام در خطر است.

این اعلامیه ماهیت رژیم پهلوی و برنامه‌ها و اهداف آن و درجه اهمیت مسائل برای رژیم را نمایان می‌سازد و نشان می‌دهد که روحانیت شیعه نیز آن را به خوبی دریافته و احساس خطر کرده است.

معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران امام خمینی (ره) در سخنرانی عصر عاشورا در مدرسه فیضیه قم، حمله‌ی ماموران حکومتی به مدرسه فیضیه را به واقعه‌ی کربلا و حکومت پهلوی را به حکومت یزید تشبیه کردند. پس از آن سخنرانی آتشین، امام (ره) دستگیر و شبانه توسط ماموران حکومت به تهران منتقل شدند.

در صبح پانزدهم خرداد، مردم قم و برخی شهرها از دستگیری امام (ره) اطلاع یافتند و در اعتراض، به تجمع و تظاهرات پرداختند. دانشجویان دانشگاه تهران، کسبه و بازاریان به تظاهرات پیوستند و دهقانان ورامینی نیز برای دفاع از امام (ره) به سوی تهران حرکت کردند. تظاهرات مردم با تیراندازی مزدوران شاه به خاک و خون کشیده شد و ۱۵ هزار نفر به شهادت رسیدند.

روز خونین پانزدهم خرداد از سوی امام انقلاب برای همیشه عزای عمومی اعلام شد.

حضرت امام خمینی (ره) تبعید شد، اما پانزده خرداد ۱۳۴۲ سرآغاز شکل گیری نهضت ایشان و مبارزات طولانی برای سرنگونی حکومت پهلوی و سرانجام پیروزی انقلاب پس از ۱۵ سال در بهمن ۱۳۵۷ به رهبری آن فقیه عالیقدر گشت؛ انقلابی که زمینه‌ساز ظهور موعود آخرالزمان قائم آل محمد حضرت اباصالح المهدی (عج) است.

در پیام تسلیت امام روح‌الله (ره) به مناسبت آن روز خونین نکته‌ای قابل تامل است؛ ایشان آن مصیبت را از طرف امام زمان (عج) و خودشان به ملت تسلیت گفتند. در سیره علما و فقهای بزرگ دین، هیچ سخنی بی اساس و بدون ضرورت بر زبان رانده نمی‌شود، بدون شک در تسلیت آن بزرگمرد تاریخ از سوی امام زمان (عج) به ملت، سرّی نهفته است که می‌توان آن را در این دو بیت پایانی از غزل ایشان گشود:

مُردم از زندگی بی تو که با من هستی

طرفه سرّی است که باید برِ استاد کشم

سال ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید‌

انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

پس از ۱۰ سال سکان‌داری انقلاب اسلامی ایران در سخت‌ترین شرایط داخلی و خارجی و در میانه‌ی آن همه آشوب و بلوا و ترور و خیانت‌ها و جنگی ۸ ساله که قدرت‌های بزرگ دنیا و عمّال و دست‌ نشانده‌های‌ آنها در منطقه بر این انقلاب نوپا تحمیل کردند، امام روح‌الله (ره) در ۱۴ خرداد ۱۳۶۷ دعوت حق را لبیک گفتند. همان طور که استقبال مردم از حضرت امام (ره) در بدو ورود به کشور پس از سال‌ها تبعید، بی نظیر بود، تشییع پیکر مسیحا گونه‌ی ایشان نیز نظیر نداشت.

خداوند در آیه ۶۸ سوره آل عمران می‌فرمایند «نزدیکترین مردم به ابراهیم کسانی هستند که از او پیروی کنند.» و چه کسی در سیره و منش و حکومت‌داری به آیت‌الله امام خمینی (ره) از آیت‌الله امام خامنه‌ای نزدیک‌تر بود! اینک ۴۵ سال از به بار نشستن انقلاب اسلامی ایران گذشته است و کشوری که شخص اول آن مامور قدرت‌های بیگانه بود و هراس داشت در کشورش حتی مطلبی علیه رژیم منحوس اسرائیل گفته شود، در استقلال خود و با سکان‌داری رهبری فرزانه و شجاع چون خمینی کبیر (ره) به جایی رسیده است که در نمایش گوشه کوچکی از قدرتش در حمله نظامی به اسرائیل، قدرت‌های بزرگ استکباری را هاج و واج و سر در گم ساخته است.

آشوب و بلوا و ترور و خیانت‌ و فشارهای تحریم اقتصادی به ۱۰ سال اول انقلاب ختم نشد و در دهه‌های بعد هم ادامه یافت و در جاهایی شدیدتر و شدیدتر هم شد.

قدرت جمهوری اسلامی ایران پس از تنومندی درخت انقلاب با خون شهیدانی چون رجایی، باهنر، بهشتی، مطهری، … و شهدای هشت سال دفاع مقدس، حاصل رنج‌ها، خدمات و خون شهیدان طهرانی‌مقدم، شهریاری، احمدی‌روشن، فخری‌زاده و سردار دل‌ها سپهبد حاج قاسم سلیمانی است.

خدمت و خون و پایداری و استقامت، خصلت مردان مرد انقلاب اسلامی است که هر پیشرفتی در کشور دیده می‌شود، حاصل تفکر و خدمت و ایستادگی آنهاست. در این تفکر، تسلیم و وادادگی و دلدادگی به قدرت‌های بیگانه جایگاهی ندارد و تکیه‌گاه فقط قدرت لایزال الهی است.

در این تفکر، به عکس تکنوکرات‌ها و نئولیبرال‌ها به کسب قدرت و ثروت برای شخص و باند و جناح نمی‌اندیشند و قدرت نظام مردمی در هر زمینه و استقلال کشور ملاک و هدف است. رئیس جمهور نه در پشت شیشه‌های سیاه اتومبیل‌های لوکس به مردم می‌نگرد، که در میان مردم و همنشین و هم‌سفره‌ی آنهاست و آنها را می‌فهمد و برای خدمت به مردم، ساعتی آرام و قرار ندارد و جمعه‌ای در استراحت به سر نمی‌برد. از خالی بودن خزانه به سبب حراج ارز و طلای مملکت در دولت قبل از خود شکوه نمی‌کند و بهانه نمی‌آورد و برای جبران خطای گذشتگان و عمران و آبادی کشور کمر همت می‌بندد. او برای افتتاح پروژه‌های زیربنایی اقتصاد کشور به نقطه‌ی صفر مرزی و بسیار نزدیک به آشیانه‌های جاسوسی دشمنان قسم خورده خود هم بدون دلهره سفر می‌کند و در راه خدمت به میهن و ملت، شهادت را با دل و جان می‌خرد. پرورش یافته‌ی فرهنگ عاشورا و مهدویت، شهادت را جز سعادت نمی‌داند.

رجایی داشت افسانه می‌شد که رئیسی آمد و نشان خدمت چیست و انقلابی‌گری چگونه است و چه زود خادم الرضا علیه‌السلام پاداش خود را در روز ولادت امام رئوف حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام و در آستانه‌ی خردادماه ۱۴۰۳ با شهادت گرفت.

… انقلابی که زمینه‌ساز ظهور یوسف زهرا (س) حضرت مهدی (عج) است، عاشورایی مقاومت می‌کند و مهدوی به حرکت ادامه می‌دهد.

من از خرداد می‌آیم به سویت

شب از بیداد می‌آیم به سویت

به هل من ناصر مولای خوبم

ز بند آزاد می‌آیم به سویت

تو از خرداد می‌آیی به سویم

شبی بیداد می‌آیی به سویم

ز «سبحان الذی اسری بعبده»

پر از آباد می‌آیی به سویم