تا بــود  ســر به زیــرتر از آبشــار بــود
صبح از گشاده‎ رویی او شرمسار بود

دوباره شمع روشنی به خاموشی گرایید و دیار دشتی به سوگ پژوهشگری بی ادعا نشست و غم و اندوه فرهنگ و ادب این دیار تازه گشت. صبح ۵شنبه دوم مرداد ۱۴۰۴ عزیزی را به خاک سپردیم که شریف و شخیص بود که با تلاش و مجاهدت دیر سال، چگونه زیستن را به شایستگی آموخته بود. از همین رو پس از یک عمر خوب زیستن و سربلند ماندن، به استقبال مرگ رفت و از مرگ عمری جاودان گرفت.

کلبعلی با تالیف کتاب از هور تا خور عمیقاً در دل مردم جا گرفت و علی رغم این که شیراز ساکن بود ولی به دشتی و زادگاهش خورموج عشق می ورزید.
در سوگ او، ما نه تنها فقدان یک نویسنده بلکه فقدان انسانی فرزانه و مهربان را احساس می‌کنیم و به ما یاد داد که چگونه زیبایی‌ها و چالش‌های زندگی را ببینیم و به دنبال حقیقت باشیم.

هرکه به میدان عشق گام نهد کام یافت
هر که بر ایـوان صبــر پای نهد دست برد

حسن کلبعلی در سال ۱۳۳۲ در خورموج متولد شد و سی سال در ارتش خدمت کرد. وی پس از بازنشستگی تا پایان عمر به فعالیت های فرهنگی مشغول بود و سال ها برای تألیف کتاب از هور تا خور مرارت کشید.

وی گنجینه ای از اسناد و عکس بصورت دیجیتال و محتوای فیزیکی را از خورموج جمع آوری کرده بود که با با بازخوانی متون قدیمی و باز تعریف عکس ها نگاه جدیدی را در قالب کتاب«از هور تا خور» به زیور طبع آراسته کرد.
کلبعلی در پویش بیرمی نیز کوشا، دلسوز و جهادگر بود.
کوه‌نوشته‌های بیرمی وی تنها نمایانگر تلاش‌های اوست و نشان‌دهنده انعکاس تلاش های شبانه روزی مردمی است که خواهان حفظ داشته های طبیعی و زیست بومشان هستند.
این پژوهشگر در این اثر با هدف ایجاد ارتباط میان انسان‌ها و محیط زیست، می‌خواست ذهنیت افراد را به سمت احترام و حفاظت از زمین و زیست‌بوم‌ شان معطوف کند. کوه نوشته های بیرمی به ما یادآوری می‌کند که هر فرد می‌تواند نقشی در حفاظت از این گنجینه‌های طبیعی ایفا کند.

کلبعلی غروب ۳۱ تیرماه ۱۴۰۴ به علت عارضه سرطان حنجره در شیراز بدرود حیات گفت و در دوم‌ مرداد در قطعه هنرمندان خورموج آرمید.
زنده یاد حسن کلبعلی، « گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود » که « بار بربست » و با یاران و هم نشینان خود وداع کرد و با چابکی، تاریکی ها و تلخی های دنیای ما را فرو گذاشت و به سوی جهان روشنایی ها و جاودانگی ها شتافت.
شاید هم دیاران و حتی نزدیکان وی تا مدت ها ندانند که چه گوهر گران بهایی را از کف داده اند.

اینک رسالت ماست که با یادآوری آثارش، بدانیم روح او در بین ما زنده می‌ماند و ما را تشویق می‌کند تا به زندگی و هنر با چشمان باز نگاه کنیم. باشد که یاد و خاطره‌اش همیشه در دل‌هایمان باقی بماند.

این جانب از طرف جامعه فرهنگی و هنری دشتی به خاندان و خانواده محترم ایشان صمیمانه تسلیت عرض می‌ کنم و از درگاه حضرت حق برای روح این مرد فرهیخته، رحمت و مغفرت واسعه خواستارم و برای خانواده و سایر بازماندگان، صبر و اجر جزیل از درگاه خداوند متعال مسئلت دارم.